Τα Μωρά της Αθηνάς- Πρώτες Δέκα Σελίδες

Κυριακή  31 Μαρτίου 2013

Η γυναίκα βγήκε από την ασημένια Α160 αφήνοντας στη θέση του οδηγού έναν σεκιουριτά σε εγρήγορση. Κατηφόρισε προς τον ορμητικό χείμαρρο που κυλούσε ανάμεσα στις ελατώδεις πλαγιές και ακολούθησε το μονοπάτι στο πλάι του.  Φορούσε λινό κρεμ κοστούμι, καφέ μακό, κανελί χαμηλοτάκουνα παπούτσια. Ρούχα της δουλειάς για ένα ανώτερο στέλεχος, που προσπαθούσε να κρύψει την ταραχή στο βλέμμα με τη σταθερότητα στο βάδισμα.

            Τα πυκνά κλαδιά των κωνοφόρων εμπόδιζαν το φως του ανοιξιάτικου μεσημεριού να διαχυθεί στην ατμόσφαιρα. Λίγες φωτεινές θέσεις άλλαζαν με τις ώρες πάνω στο καφετί δέρμα του τοπίου. Μερικά αγριολούλουδα, πολλοί θάμνοι, κυρίως γύρω από το ποτάμι. Αφού περπάτησε γύρω στα σαράντα μέτρα, η γυναίκα σταμάτησε δίπλα στο ξύλινο γεφύρι. Έμεινε ακίνητη προσπαθώντας να αφουγκραστεί. Δεκαοχτώ, δεκαοχτώ.  Το επίμονο μοιρολόι από ένα σμάρι δεκοχτούρες προσπαθούσε να σκεπάσει τη βοή του χειμάρρου. Βημάτισε πέρα δώθε κατοπτεύοντας τον χώρο με άξονα αναφοράς το γεφύρι. Έπειτα πήρε μια μεγάλη πέτρα και την έριξε στο νερό κοιτάζοντας προς την απέναντι πλαγιά.

               Ξαφνικά, ανυψώθηκε δίπλα της τεντωμένο, χοντρό σύρμα, με τη μία άκρη δεμένη στο χείλος του γεφυριού και την άλλη αόρατη στα πέρατα της πλαγιάς. Γύρισε τρομαγμένη, για να αντικρύσει το κρεμασμένο στο σύρμα βικτοριανό καρουσέλ να πλησιάζει αργά μα σταθερά σαν τελεφερίκ που εκτελεί δρομολόγιο ρουτίνας. Το καρουσέλ ήταν ανοιχτό, δίχως όμως να παίζει μουσική. Οι καλαίσθητες μινιατούρες χαιρόταν τον κυκλικό χορό τους πάνω στα ξύλινα αλογάκια. Άνοιξε τον κίτρινο φάκελο που βρισκόταν σε μια θήκη στην οροφή. Περιείχε μια  εκτυπωμένη σελίδα Α4. Αφού τη διάβασε, της ήρθε να δακρύσει αλλά κρατήθηκε. Έβγαλε από την τσάντα της ένα μεγάλο ματσάκι με χαρτονομίσματα των διακοσίων και των εκατό ευρώ, τα εσώκλεισε στον φάκελο και τον έβαλε πίσω στη θήκη του. Το καρουσέλ ξεκίνησε πάλι τον χορό του παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής. Βάζοντας το τεκμήριο στην τσάντα της, η γυναίκα κίνησε προς το αυτοκίνητο. Δεκαοχτώ, δεκαοχτώ. Οι δεκοχτούρες συνέχιζαν το τραγούδι τους όταν ακούστηκε ο πυροβολισμός.

Όταν έφτασε τρέχοντας αντίκρισε έντρομη τον σύντροφο της να την κοιτάζει αργοσαλεύοντας τα βλέφαρα του. Η σφαίρα είχε ανοίξει μια τρύπα στο πουκάμισο του, ακριβώς στο σημείο της καρδιάς. Αίμα είχε πλημμυρίσει το στέρνο του, ενώ σάλιο κυλούσε από το στόμα του. Πριν προλάβει να του μιλήσει, ένοιωσε το κάψιμο στο χέρι της, και είδε το αίμα να αναβλύζει από τον βραχίονα της. Ο ήχος αυτή την φορά ακούστηκε στα αυτιά της σαν ένα κακό μαντάτο από το παρελθόν. Κατάφερε να βάλει γρήγορα μπρος και ξεκίνησε καταπίνοντας τα δάκρυα της, ενώ οι πυροβολισμοί έπεφταν ασταμάτητα.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΜΥΘΟΣ

Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές

 είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα,

κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται

γιατί είναι ζωντανή

γιατί είναι αμίλητη και προχωράει

στάζει στη μέρα

στάζει στον ύπνο

Μνησιπίμων πόνος

(Γ.Σεφέρης-Τελευταίος Σταθμός)

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

-Η γενιά της Αλλαγής, προσπάθησε να καθορίσει τα όρια της δραστηριοποίησης μας.

- Γι’ αυτό μας έμαθε να μας αρέσουν τα έτοιμα;

- Αυτούς ποια τους αρέσουν;

- Θεωρήματα  που αποδεικνύουν ότι υπάρχει θάνατος μέσα στην ζωή.

- Μπερδεύουν την παρουσία συμφέροντος με τον φόβο του θανάτου.

-Τι εννοούμε με τον συμβατικό όρο γενιά της Αλλαγής;

- Εκείνους και εκείνες που μετά την πτώση των γραφικών δολοφόνων είχαν ως προοδευτικό δόγμα, ότι τα πρόβατα μπορούν να φτάσουν στον Όλυμπο.

-Μας τα ‘πρηξε η γενιά της Αλλαγής.

-Αυτό να λέγεται.

-Και να πεις ότι κατάφεραν κάτι. Τα έβαλαν με τον μπαμπά τους και κέρδισαν. Μεγάλη δουλειά έκαναν.

- Η μεγαλύτερη τους μπίζνα ήταν πάντως το μνημόνιο. Το σχέδιο Μάρσαλ, είναι στραγάλια μπροστά του.

- Όλοι έχουν δικαίωμα στην εκμετάλλευση. Αρκεί να υπάρχουν εκείνοι, που πουλάνε το χρόνο των κολασμένων στην κόλαση των άλλων.

-Απληστία Πέτρο: Αυγό ή Κότα; Ταξική Συνείδηση: Ποτάμι ή Πισίνα;

Ο Ριβέρης ήπιε την τελευταία γουλιά από το Singapore Sling του δίχως να απαντήσει. Το απόγευμα έδειχνε ήρεμο από τα απλωμένα στον πεζόδρομο τραπέζια του Blow Up. Ο Οκτώβρης διείσδυε στην  ατμόσφαιρα με μια βροχή την ημέρα. Κοίταξε το ρολόι του, κοίταξε το υγρό αστικό τοπίο . Πεθύμησε μια βόλτα στην άδεια πόλη μετά την καταιγίδα. Σε λίγη ώρα είχε ραντεβού με την Αντιγόνη Μπέη.

- Η συνείδηση του χρόνου αλλάζει καθώς από τη διαφορά της δημοκρατίας φτάσαμε στη δημοκρατία των διαφορών. Έχουν άραγε οι λαοί τις ελίτ που τους αξίζουν;

- Οι ελίτ θέλουν να δημιουργούν λαούς που αξίζουν πολλά και κοστίζουν λίγο.

- Σε καμιά συνεδρία σου το άκουσες αυτό;

Ο Ρουσέτος γέλασε και άναψε τσιγάρο . Ήταν η σειρά του να μην απαντήσει.

Ο ήλιος που βγήκε μετά την σύντομη βροχή, ομόρφυνε τα προάστια . Τα σύννεφα σχημάτιζαν στο φώς του φανταστικά σχέδια που θύμιζαν ρολόγια που λειώνουν. Αναρωτήθηκε πόσες ιστορίες θα μπορούσαν να γραφούν στα μπαλκόνια, έξω από τις διαφορετικά όμοιες μεζονέτες. Θυμήθηκε για λίγο τη Ρώμη, τους δρόμους με τα δέντρα πάνω από τη Βίλλα Μποργκέζε. Περιφέρθηκε οδηγώντας αργά ανάμεσα στα όμορφα πάρκα, παρατηρώντας δημόσιους υπαλλήλους να ξεκινούν τον απογευματινό διαιτητικό τους περίπατο, παππούδες που πήγαιναν σε δραστηριότητες τα εγγόνια τους, ελευθέρους επαγγελματίες που έφευγαν για το δεύτερο γύρο της δουλειάς. Υγρασία χωρίς δροσιά, ζέστη δίχως μνήμη η ρουτίνα σκέφτηκε, κοιτάζοντας τον ανοικτό ορίζοντα.

Πάρκαρε έξω από την αυλή της βίλας. Το σπίτι ήταν χτισμένο μερικά επίπεδα πάνω από το έδαφος με το τεχνητό ύψωμα να λειτουργεί και ως περιμετρικό μπαλκόνι. Τα χρώματα της γης έβαφαν το μεγάλο πολύγωνο οίκημα ενώ ενδιάμεσα στις πελούζες, στα λουλούδια και στους μικρούς κήπους εκτεινόταν συμμετρικές συστάδες από προβολείς εδάφους. Στο βάθος διακρινόταν το αίθριο και ακόμη πιο πέρα η είσοδος ενός ιδιωτικού δασυλλίου  με έλατα και κυπαρίσσια.

Χτύπησε το κουδούνι και του άνοιξε η οικιακή βοηθός με έντονα πάνω της τα ίχνη παλιννόστησης σε μια πατρίδα που δεν βρέθηκε ποτέ. Τον οδήγησε στην άδεια  σάλα και τον ρώτησε τι θα προτιμούσε. Παρήγγειλε καφέ φίλτρου και στάθηκε όρθιος παρατηρώντας τα περίπου εκατό τετραγωνικά γύρω του. Στη  βόρεια πλευρά πίσω του, βρισκόταν η μαύρη τραπεζαρία και ένα αρκετά μεγάλο μπαρ. Ένα πέτρινο τζάκι χώριζε στα δύο την απέναντι πλευρά, που τη γέμιζαν επάλληλα δύο σαλόνια, και ένα πανί προβολής με τον προτζέκτορα του. Αριστερά μια απομίμηση από την Άνοιξη του Μποτιτσέλι, δεξιά μια  γεμάτη βιβλιοθήκη στο χρώμα της κερασιάς πίσω από ένα όμορφο πιάνο με ουρά. Μερικά χαρακτικά στους τοίχους, λιγότερα αγαλματίδια και χειροποίητα φωτιστικά τόνιζαν την υπόσταση του χώρου, μαζί με το τεράστιο χαλί που σε μέρη της επιφάνειας του απεικονιζόταν όψεις από τις σημαντικότερες μάχες της παγκόσμιας ιστορίας.

Σχεδόν μαζί με τον καφέ εμφανίστηκε η Αντιγόνη Μπέη. Ήταν ψηλή, αδύνατη, με όμορφο πρόσωπο, κατάλευκο δέρμα, πράσινα μεγάλα μάτια, μαύρα λυτά μαλλιά μέχρι τους ώμους , περίπου ομήλικη του, λίγο πριν τα τριάντα πέντε. Ντυμένη με ένα μαύρο  φόρεμα μέχρι τα γόνατα που οι ασύμμετρες άκρες του έμοιαζαν με όχθες μιας ακτής που ψάχνει τη θάλασσα της, φορούσε καφετί κοκάλινο σκελετό μυωπίας και ένα διαμαντάκι στη μύτη. Παρά το γεγονός ότι τον κοίταξε κατάματα κατά τη διάρκεια των συστάσεων, δεν τον έκανε να νοιώσει άβολα. Μίγμα καλής αστικής ανατροφής και ελεγχόμενης αποκλίνουσας συμπεριφοράς συνειδητοποίησε καθώς του έδειχνε τις δύο πολυθρόνες μπροστά από το τζάκι.

-  Γνωρίζατε τον αδελφό μου Γρηγόρη Μπέη;

- Γνωρίζω ότι δολοφονήθηκε. Δεν έχω κλείσει ακόμη μήνα στην πόλη.

- Δολοφονήθηκε πριν από έξι μήνες περίπου. Το πτώμα του βρέθηκε από εκδρομείς στο τέλος του μονοπατιού που οδηγεί στον καταρράκτη Λειβαδίτη, δύο ώρες περίπου αφού δολοφονήθηκε. Πρόκειται για μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους γύρω στα εβδομήντα χιλιόμετρα βορειανατολικά από εδώ.  Δέχθηκε μια σφαίρα στην καρδιά και σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση πέθανε ακαριαία. Το μέρος είναι αρκετά απόμερο. Προσελκύει τον κόσμο συνήθως τα σαββατοκύριακα και τις αργίες των εαρινών μηνών. Μερικά χιλιόμετρα πιο πάνω ξεκινά το άβατο δάσος.

Ήπιε λίγο νερό πριν συνεχίσει.

- Βρέθηκε γυμνός στο νερό. Ο οικογενειακός μας δικηγόρος Παύλος Δραγουμάνος ήλθε σε επαφή με την αστυνομία ώστε να προχωρήσουν μόνο τα τυπικά. 

- Με τι ασχολούταν ο αδελφός σας;

- Διεύθυνε τον όμιλο Green Sea που απαρτιζόταν από τη διαφημιστική Green Sea και την ασφαλιστική Green Sea For Life. Λίγο καιρό πριν τον θάνατο του είχε ξεκινήσει μαζί με ντόπιους επιχειρηματίες ένα ευρύτερο επιχειρηματικό σχέδιο που έφερε το όνομα Green Sea Network. Από τα λίγα που κατάφερα να μάθω, κατάλαβα ότι πρόκειται για μια προσπάθεια δημιουργίας ενός τοπικού επιχειρηματικού δικτύου με προσπάθεια επέκτασης σε διαφορετικούς κλάδους παραγωγής. Μικρές εταιρίες που αντιμετώπιζαν πρόβλημα ρευστότητας είχαν καταφέρει να ενταχθούν στο δίκτυο. Όταν δολοφονήθηκε ζούσα στο εξωτερικό.

- Που ήσασταν;

- Στη Φλωρεντία. Έκανα το διδακτορικό μου πάνω στη σχέση οικοδομικής αντιπαροχής και αισθητικής της πόλης με μελέτη περίπτωσης τη μεταπολεμική Αθήνα. Έχω μάθει ότι ήσασταν χρόνια στη Ρώμη.

- Ναι. Έμεινα στην Ιταλία κάτι παραπάνω από δέκα χρόνια. Τι είχε σπουδάσει;

- Διοίκηση Επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη.  Έπειτα έκανε μάστερ στο Μάνατζμεντ Αλλαγών και στην Πολιτική Κοινωνιολογία στο Μάντσεστερ.

- Τι άνθρωπος ήταν ο αδελφός σας;

- Καλοβαλμένος και ανήσυχος. Όμορφος και αλαζόνας. Αρραβωνιασμένος με μόνιμη ερωμένη. Ένα παιδί μεγαλωμένο με δημοκρατικές αρχές που γοητεύτηκε στην πορεία από τα θέλγητρα της ελεύθερης αγοράς. Και φυλακίστηκε μέσα της.

- Γιατί το λέτε αυτό;

- Τον τελευταίο καιρό, στις επαφές που είχαμε διαρκώς ανέφερε την πρωτοπορία της κοινωνικής δικτύωσης. Σκοπός του ήταν να στήσει με τα χρόνια ένα ευρύτερο δίκτυο επιχειρήσεων, πολιτιστικών οργανισμών και ατόμων, που θα λειτουργούσε με σκοπό τη βελτίωση της ευημερίας, του εξήγησε κάνοντας μια γκριμάτσα απόρριψης. Όπως σας είπα και πριν το δίκτυο αυτό συστάθηκε αλλά λειτούργησε πολύ λίγο.

- Σας ενοχλούσαν οι στόχοι του;

- Τους έβρισκα ναΐφ. Πρόβαλλε τη δίψα του για κυριαρχία σε κάθε τι κοινωνικό που έκρινε ότι χρήζει βελτίωσης. Ή που απλώς δεν λειτουργούσε με βάση τα δικά του συμφέροντα, για να μιλήσω πιο ξεκάθαρα. Μας χώριζε και η απόσταση και δεν μπορούσα να τον επηρεάσω. Από τότε που τέλειωσα την Αρχιτεκτονική ζούσα έξω. Συγκατοικούσαμε ως φοιτητές στη Θεσσαλονίκη. Μου έλειπε τόσο πολύ που δεν του είπα ποτέ ότι διαφωνούσα ξεκάθαρα.

Ο Ριβέρης σηκώθηκε και βημάτισε ρίχνοντας λίγα άτακτα βλέμματα στο τεράστιο σαλόνι.

- Μου είχε στείλει ένα μήνυμα τρεις μέρες πριν σκοτωθεί. Έγραφε, Έχω μπλέξει άσχημα έλα από δω. Είχα υποχρεώσεις στο πανεπιστήμιο και ξεκίνησα δύο μέρες αργότερα. Όταν έφτανα σπίτι με περίμενε το κάλυμμα από το φέρετρο του στην πόρτα, είπε βουρκώνοντας.

- Δεν πρόλαβε να γνωρίσει και το παιδί του, επανήλθε αφού σκούπισε τα δάκρυα της. Η Καλλιόπη, η αρραβωνιαστικιά του είναι επτά μηνών έγκυος.

- Ο πατέρας σας ως γνωστός βουλευτής του νομού ενεπλάκη στην έρευνα;

- Μόνο για να μην πάρει διαστάσεις το θέμα στον τύπο. Βγήκε ένα δελτίο τύπου που έγραψε ο Δραγουμάνος στο οποίο αναφέρεται ότι τον λήστεψαν και τον σκότωσαν άγνωστοι περαστικοί. 

- Αυτή είναι η κυρίαρχη άποψη στον όμιλο Green Sea και στην πιάτσα;

Η Αντιγόνη Μπέη έγνεψε θετικά.

- Ο πατέρας μου είναι διαθέσιμος να σας παράσχει κάθε δυνατή κάλυψη για να ολοκληρώσετε την έρευνα. Το ίδιο και ‘γω φυσικά. Αν λύσετε την υπόθεση και βρείτε πέρα από τον φονιά και τα κίνητρα του θα λάβετε πενήντα χιλιάδες, συν τα έξοδα σας. Σε αντίθετη περίπτωση θα αποζημιωθείτε με το ένα τέταρτο. Είμαστε  σύμφωνοι;

Από μικρός είχε μάθει ότι το μίσος είναι πάντοτε ικανός σύμβουλος σωστών κινήσεων.  Του έκανε εντύπωση όμως ότι αυτή η ενδιαφέρουσα γυναίκα γνώριζε πολύ καλά ότι πριν την πάροδο του χρόνου, μόνο η αλήθεια μπορεί να το καταλαγιάσει.

- Σύμφωνοι, απάντησε ο Ριβέρης και αφού έσφιξαν τα χέρια πήρε έναν φάκελο με φωτογραφίες του νεκρού και σημειώσεις για τους ανθρώπους και τις στιγμές της πορείας του.