Αναγνώσεις: Ο Τόπος Πρόδωσε τον Ένοχο

Πάνος Ιωαννίδης

Αναγνώσεις

Ο Τόπος Πρόδωσε τον Ένοχο (Συλλογικό), Εκδόσεις Τόπος

Αν δεχθούμε την άποψη, ότι η noir λογοτεχνία, είναι πλέον ένα πολύ σημαντικό μέρος του σύγχρονου κοινωνικού μυθιστορήματος, τότε τα έντονα κοινωνικά προβλήματα μπορούν να ενταχθούν στις αφηγήσεις της αστυνομικής μυθοπλασίας. Αν πάμε ένα βήμα πιο πέρα και θεωρήσουμε ότι τα κοινωνικά προβλήματα είναι μέρος ευρύτερων πολιτικών ζητημάτων και έντονων ταξικών αντιθέσεων, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε την έρευνα για συγκεκριμένες χώρες, ως μελέτες περιπτώσεων.

            Κάνοντας μια στάση στην Ελλάδα, πέφτουμε πάνω στον συλλογικό τόμο Ο Τόπος Πρόδωσε τον Ένοχο, από τις Εκδόσεις, μια ωραία ωραία συλλογή με 11 ιστορίες οι οποίες είναι γραμμένες πάνω σε έναν κοινό άξονα. Το έγκλημα και η λύση του, συνδέονται με έναν ευρύτερο τρόπο με τον τόπο εγκατάστασης και δραστηριοποίησης των ηρώων.  Πρόκειται για ένα εύρημα που προσδίδει πρωτίστως πρωτοτυπία στην συλλογή. Σε δεύτερο και ίσως βαθύτερο επίπεδο, τονίζει ότι κάθε έγκλημα βρίσκεται σε άμεση σχέση με το στενό ή το ευρύτερο περιβάλλον δραστηριοποίησης του. Ένα στοιχείο τόσο χαρακτηριστικό της σύγχρονης noir λογοτεχνίας. Ενδεικτικά αναφέρω τη μεσογειακή, την σκανδιναβική, την αμερικανική noir λογοτεχνία κ.ο.κ.

            Τα 10 εγκλήματα του τόμου λαμβάνουν κατά σειρά τέλεσης στη Δράμα, στην Κομοτηνή, στην Καβάλα, στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στον Αχέροντα, στο Ναύπλιο, στον Λογκανίκο, στην Αρεόπολη, στο Λος Άντζελες, ενώ το ενδέκατο στον συναρπαστικό μη τόπο ενός κρυπτόλεξου. Ως συν-τελεστές τους βρίσκουμε τη Μιμή Φιλιππίδη-Θεοχάρη, τον Γιάννη Πανούση, τον Δημήτρη Κεραμεύς, τον Αργύρη Παυλιώτη, την Κυριακή Γεροζήση, την Κωνσταντίνα Μόσχου, τον Γιάννη Ράγκο, τη Γεωργία Παπαλυμπέρη, τον Παναγιώτη Γιαννουλέα, την Αθηνά Μπασιούκα και τον Νεοκλή Γαλανόπουλο.

            Κλείνοντας είναι χρήσιμο να τονιστεί, πως αυτή η συλλογή αποδεικνύει ότι υπάρχει noir λογοτεχνική σκηνή στην Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει ακόμη η σύνδεση της noir ελληνικής σκηνής με το ευρύτερο κοινό, δεν μπορούμε παρά να το ευχηθούμε και κυρίως να προσπαθήσουμε περισσότερο γι’ αυτό. Διαβάζοντας τις ωραίες ιστορίες των άλλων, αλλά και προσπαθώντας να γράψουμε και την σύγχρονη ελληνική κοινωνία, με μια noir ματιά.