Πάνος Ιωαννίδης
Περί Περιπλάνησης
Ο δρόμος ανοίγει στο βλέμμα μου μια διχαλωτή προοπτική που χωρίζει τη συνήθεια από τη μέθη τις στιγμής. Αψηφώ τι έχω να κάνω και στρίβω προς τα κει που δεν έχω σχεδιάσει να πάω. Πέφτω πάνω σε ένα νοτισμένο από τη βροχή κυριακάτικο απόγεμα και το βλέμμα μου πλέον αντανακλάται στους άδειους δρόμους που προσδοκούν να γεμίσουν από σώματα και πνεύματα. Ακολουθώ τα βήματα της έμπνευσης μου και κρύβομαι για ένα μισάωρο περίπου από τις κλεψύδρες που φυλάνε τον κλεμμένο μας χρόνο. Αρκετές εικόνες, λίγες λέξεις, λιγότερα πρόσωπα διαμορφώνουν την πορεία μου.
Η περιπλάνηση είναι το κίνητρο κάθε δημιουργού, κρυφό ή φανερό αδιάφορο. Είναι η μυστική δύναμη που τον ωθεί από την ακινησία στην κίνηση και δεν εκφράζει στο βάθος κάτι λιγότερο από από τη μετακίνηση του από το μηδέν της ανυπαρξίας προς το άπειρο της ολοκλήρωσης. Οι δρόμοι είναι οι αόρατες γκρίζες σελίδες, ότι συναντώ πάνω σε αυτούς συνθέτουν τις λέξεις μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου