Πάνος Ιωαννίδης
Αναγνώσεις: Τομέας Δώδεκα (Εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Αναστασία Καλλιοντζή),
Η Εντροπία της Εξουσίας
Κάθε καθεστώς,
ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης και γεωγραφικής προέλευσης, έχει ορισμένους
στόχους να εξυπηρετήσει προκειμένου να καταφέρει την αναπαραγωγή του. Οι στόχοι
αυτοί, κατά κανόνα είναι πρωτίστως πολιτικοί, και δευτερευόντως κοινωνικοί και
οικονομικοί. Το ιδιάζον στοιχείο σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι άλλο από τα
μέσα που απαιτούνται ώστε οι στόχοι κάθε εξουσίας να καταστούν εφικτοί. Τα μέσα
αναπαραγωγής των καθεστώτων, καπιταλιστικών ή κομμουνιστικών αδιάφορο, είναι ανθρώπινα
και μετριούνται όχι πάντα σε εργατοώρες αλλά και σε ανθρώπινες ζωές, που
χάνονται στο βωμό της Ιστορίας.
Το βιβλίο του William Ryan, Τομέας Δώδεκα,
(Εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Αναστασία Καλλιοντζή), μελετά με πλάγιο τρόπο τους
όρους αναπαραγωγής ενός καθεστώτος που πλέον αποτελεί παρελθόν. Ο αστυνόμος
Κόρολεφ, είναι ένας πιστός υπηρέτης του σοβιετικού καθεστώτος, επιλογή που του
έχει προσδώσει μια πολύ καλή φήμη σε μια δύσκολη υπηρεσία. Είναι επίσης ένας
άνθρωπος με ήθος, και συνάμα ένας έντιμος μπάτσος. Τα παραπάνω στοιχεία τον
κάνουν να ξεχωρίζει στην κοινωνία της Μόσχας, στο σωτήριον έτος 1937. μια εποχή
που ολόκληρη η Ευρώπη, και συνεπώς και η Σοβιετική Ένωση ετοιμάζεται για
πόλεμο.
Η υπόθεση που αναλαμβάνει να λύσει ο
αστυνόμος Κόρολεφ, είναι αρκετά περίπλοκη για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να
κάνει με το γεγονός ότι οι δύο δολοφονημένοι ήταν εξέχοντα μέλη της σοβιετικής
άρχουσας τάξης και πιστοί υπηρέτες της κομματικής γραφειοκρατίας. Ο δεύτερος
είναι ότι με έναν έμμεσο, αλλά πολύ πολύ ουσιαστικό τρόπο, στην υπόθεση
εμπλέκεται και ο μοναχογιός του Γιούρι. Συνεπώς έχει κάθε λόγο να βάλει τα
δυνατά του να πετύχει, ακόμη και αν τα ευρήματα του ενοχλούν τους ανώτερους
συντρόφους του.
Η
γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι αναλυτική τόσο όσο να παραστεί με
ευκρίνεια ο τρόπος σκέψης του μέσου σοβιετικού πολίτη. Οι ιστορικές πηγές του είναι
πολυδιάστατες, επιλογή που του επιτρέπει να αποφύγει τους σκοπέλους της προκατάληψης
ή του εύκολου θαυμασμού απέναντι σε ένα διαφορετικό σύστημα παραγωγής. Το τέλος
δε που επιλέγει να δώσει στην πρωτότυπη ιστορία του, είναι αμφίσημο. Ίσως γιατί
κάθε εξουσία γνωρίζει ότι απαραίτητη προϋπόθεση της επιτυχούς αναπαραγωγής της,
είναι η παραγωγή θετικών συνθηκών της εντροπίας της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου