Πάνος Ιωαννίδης
Αφετηρία
Εκείνη τη μέρα
Άφησα τους βυθούς και βγήκα
στην κορυφή του νησιού μου
Να κοιτάξω τον κόσμο
Να κοιτάξω τα νησιά της προηγούμενης ημέρας
να βουλιάζουν στην ηρεμία της θάλασσας
Έφτυσα το αίμα των ψεμάτων
Κατάπια τους σπόρους των μυστικών
Αγκαλιάζοντας την σοφία των σύννεφων
Η βροχή που τόσο
αγάπησα χάιδευε το κρυμμένο μου πρόσωπο
Οι χρόνοι μου λάνθαναν στα κύματα
δελφίνια που σκιάζουν τις πορείες σας
Οι χώροι σας φαινόταν στα σήματα
φάροι που αρνούνται να λάμψουν
Στο βάθος του ορίζοντα
ανυπόμονη κεντούσε η δικιά μου ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου