Αναγνώσεις: Κατεχόμενη Πόλη

Πάνος Ιωαννίδης-Αναγνώσεις

Ντέιβιντ Πις-Κατεχόμενη Πόλη

(εκδόσεις Τόπος, μετάφραση Μαίρη Σαρατσιώτη)

Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην αλήθεια, δηλαδή την απουσία της λήθης και στην πραγματικότητα;  Υπάρχει ταυτοσημία μεταξύ τους ή όσο κυλάει ο ιστορικός χρόνος το χάσμα ανάμεσα τους αμβλύνεται σαν ποτάμι που μεγαλώνει και φουσκώνει; Και αν ισχύει η δεύτερη περίπτωση ποιοι είναι οι λόγοι αυτού του κοινωνικού και πολιτιστικού διαζυγίου;

            Τα ερωτήματα αυτά αναπτύσσονται με έναν έξοχο λογοτεχνικό τρόπο στο μυθιστόρημα του Ντέίβιντ Πις, Κατεχόμενη Πόλη (εκδόσεις Τόπος, μετάφραση Μαίρη Σαρατσιώτη). Η υπόθεση δείχνει απλή μα δεν είναι: Στο κατεχόμενο από τους νικητές του ‘Β Παγκοσμίου Πολέμου, Τόκιο λαμβάνει χώρα το 1948 μια ληστεία τραπέζης που οδηγεί σε μαζική δολοφονία των περισσότερων υπαλλήλων. Ο δολοφόνος εισβάλλει στο κατάστημα της τράπεζας παριστάνοντας τον γιατρό που θέλει να προφυλάξει τον πληθυσμό από κρούσματα δυσεντερίας.

Σε μια πόλη που ζει ακόμη στο χάος που προκάλεσε μεταξύ άλλων η ρίψη της ατομικής βόμβας και η συνθηκολόγηση με δυσβάσταχτους όρους, η υγεία δείχνει ως το σημαντικότερο αγαθό. Η λήψη του φαρμάκου, που στην πραγματικότητα είναι φαρμακερό δηλητήριο οδηγεί στον θάνατο τους 12 από τους 16 υπαλλήλους της τράπεζας. Ως αποτέλεσμα η αστυνομία αλλά και οι δυνάμεις κατοχής εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό για την εύρεση του δράση. Ως αποτέλεσμα συλλαμβάνεται ένας συνήθης ύποπτος ο Χιρασάουα Σανταμίτσι, οποίος καλύπτει πλήρως το προφίλ του ενόχου και που καταδικάζεται σε θάνατο.

Αφήγηση πολυεπίπεδη που υιοθετεί δώδεκα διαφορετικές φωνές που αχνοφέγγουν σαν κεράκια, δίκην τιμής στις αδικοχαμένες ψυχές του μακελειού. Χειρουργική αποτύπωση της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου της Ιαπωνίας με τη φρίκη να εξακολουθεί να βασιλεύει. Βουτιά μεγάλη στα άδυτα της μυστικής πολεμικής ιστορίας και σε όσα αχαρακτήριστα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Ο Πις καταφέρνει με αυτόν τον τρόπο να αναδείξει τη μοναδικότητα της λογοτεχνίας, δίχως να γίνει δηκτικός ή γραφικός. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, αυτό το noir μυθιστόρημα αναδεικνύει επίσης τη μοναδικότητα του είδους.  Σημειωτέον ότι κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου, εξεταζόταν από το Ανώτατο Δικαστήριο του Τόκιο, η δέκατη ένατη προσφυγή για την αποκατάσταση του ονόματος του Χιρασάουα Σανταμίτσι, ο οποίος πέθανε στη φυλακή το 1987.