Ανέκδοτ@ Σαμοθράκη

Πάνος Ιωαννίδης

Σαμοθράκη

Σου γράφω για να σου θυμίσω ότι ο χρόνος μετριέται εδώ με άδειες σελίδες που γεμίζουν στιγμές έτοιμες να μαγέψουν τη φθαρμένη ζωή ξέρω ότι σε ενοχλεί να κοιτάζεις από την ορθή γωνία των πραγμάτων όσα τα βλέμματα τόσες οι διαστάσεις είπε ο σοφός και είχε δίκιο το φως χύνεται σαν καταρράκτης που ζητάει τις βάθρες του στα κενά χαμένων ερώτων ανάμεσα στα κορίτσια που κάνουν τα όνειρα τους βραχιόλια και τα αγόρια που τα γένια τους δείχνουν τα όνειρα μεγαλώνουν τα παιδιά με τα χάλκινα μέτωπα και τα κόκκινα μάγουλα αρχαία πνεύματα φυσάνε αγέρηδες παίζοντας μουσική που καταπίνει τα σύννεφα στα καλντερίμια της φυγής οι σταγόνες της βροχής πέφτουν από τις στέγες της χώρας σαν ματωμένα δάκρυα κάθε που το καράβι χάνεται στο πέλαγος να μας φροντίζεις Σαμοθράκη