Αναγνώσεις: Ο Προσκυνητής

Πάνος Ιωαννίδης

Αναγνώσεις: Ο Προσκυνητής (εκδόσεις Διόπτρα, μτφ Βαγγέλης Γιαννίσης)

Το Καλό δεν υπάρχει χωρίς το Κακό

Καλό και κακό είναι έννοιες αλληλένδετες καθώς πιασμένες περιδιαβαίνουν την Ιστορία, πιασμένα από τα πολλαπλά τους χέρια. Το καλό που σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι εκφράζει το θετικό, σε αντίθεση με το κακό που τοποθετείται στο ευρύτερο πεδίο του αρνητικού, συνιστούν ένα ολοκληρωμένο σύνολο που γεμίζει και αδειάζει από τις πράξεις και τα σχέδια των ανθρώπων. Το ένα δεν υπάρχει δίχως το άλλο, καθώς όπως όλοι και όλες γνωρίζουμε οι πράξεις από μόνες τους είναι α-νόητες, δίχως νόημα δηλαδή, το οποίο το αποκτούν μόνο όταν αναδειχθούν οι συνέπειες τους.

            Το ογκώδες μυθιστόρημα του Terry Hayed, Ο Προσκυνητής (εκδόσεις Διόπτρα, μτφ Βαγγέλης Γιαννίσης), επιχειρεί να διερευνήσει το σκοτεινό πεδίο της ανθρώπινης ύπαρξης, το οποίο φωτίζεται κατά καιρούς και κατά τόπους, από των ανθρώπων τα έργα και σε κάποιες περιπτώσεις και των αγγέλων τα πάθη. Ένα αποτρόπαιο έγκλημα τελείται σε κάποια υποβαθμισμένη γειτονιά της Νέας Υόρκης, το οποίο αναλαμβάνουν να το διαλευκάνουν τα πλέον φωτεινά μυαλά των φανερών και μυστικών υπηρεσιών της χώρας.

Το ιδιαίτερο μπερδεμένο κουβάρι που πρέπει να ξεμπερδευτεί καθώς σε αντίθετη περίπτωση κινδυνεύουν οι ζωές εκατομμυρίων κατοίκων της οικουμένης ταξιδεύει τους αναγνώστες μαζί με τους πρωταγωνιστές σε όλα τα μήκη και πλάτη της. Στο επίκεντρο της αφήγησης βρίσκονται οι δύο πρωταγωνιστές που ο ένας είναι το αρνητικό του άλλου, και αντίστροφα. Ο πρώτος είναι ο κυνηγός, ένας μορφωμένος έξυπνος λευκός, με δυτικότροπη ανατροφή και ικανότητα να αλλάζει ονόματα και βιώματα όπως ο χαμαιλέοντας. Ο δεύτερος είναι ο κυνηγημένος, ένας φανατικός ανατολίτης ο οποίος πιστεύει πως ενσαρκώνει τη θεϊκή βούληση για εκδίκηση.

Το μεγαλύτερο ίσως εύρημα του βιβλίου, δεν είναι άλλο από το ότι κανένας ήρωας, πρώτος δεύτερος ή τρίτος της σπουδαίας πλοκής του, δεν είναι απόλυτα καλός ή κακός. Κάθε μία περίπτωση έχει τόσο αρνητικές όσο και θετικές διαστάσεις στην συμπεριφορά της και φυσικά στις επιδράσεις που ασκεί στην ιστορία. Το τέλος μπορεί μεν να αντανακλά την συνέχιση της επικράτησης της δυτικής κουλτούρας, πλην όμως τονίζεται με σαφήνεια ότι πλέον ζούμε σε μια γκρίζα εποχή.