Ποιήματα για τη Θάλασσα#4

Σήμερα ένα ποίημα του Σπύρου Γαλήνη

Σπύρος Φ. Γαλήνης

Ας κρατά το καταραμένο  

Ας κρατά όσο θέλει αυτό το καταραμένο κύμα// Στo μπαρ η ειμαρμένη περνά   Αδιάφορη// Όπως λάχει η αλανιάρα// Το θεόρατο κύμα βολοδέρνει αδίστακτο

Τη προκυμαία// Πάντα με μπαμ μπαμ  τα σωθικά του ακορντεόν χορεύουν

Χιπ χοπ  //Στο μπαρ το τυχερό  του νούμερο είναι μια ξεπλυμένη με οξυζενέ

// Το κρασάκι  του παραφρίζει ξέχειλο // Και η θάλασσα λυσσασμένη ορμά

Ανάμεσα από τα παραδαρμένα  κορμιά//  Ας κρατά όσο θέλει αυτό το κάλεσμα

Με το αφιονισμένο   κύμα// Συντονίζεται  με το πόνο του// Ο παφλασμός δονεί

Το μπαρ //Τα μάτια της  ξεβγαλμένης Νίνας  // Το βλέμμα  χάζεψε // Καρφωμένο Στον εαυτό του που  κολυμπά αρτσούμπαλα  //Στη μανιασμένη φουρτούνα πιάνεται Από τα μαλλιά// Λένε ο πνιγμένος // Ας κρατά αυτή η προσπάθεια μια ναυαγισμένη  Ζωή // Κοιτά  την ύπαρξη της μηδενικότητας σε κάθε πράξη του παίγνιου της Ειμαρμένης//To  μουρμουρητό  της θάλασσας αυξάνει  και  το καρυδότσουφλο του Χτυπά στα βράχια// Αναπηδά// Βουτά και εξαφανίζεται// Οι  Μπουρμπουλήθρες του Σκάνε με κρότο από τρόμο // Λαίμαργοι πόρφυρες στήσανε  τρελό χορό στα βάθη  //Αχ κι είναι Γλύκα ο επερχόμενος  θάνατος // Ας είναι ο κόμπος στο λαιμό και τρέχει Κρύος ο ιδρώτας μέσα  στο κρασάκι .