Ποιήματα για τη Θάλασσα#7

Το αφιέρωμα στη θάλασσα κλείνει με τρία μικρά ποιήματα της Χριστίνας Σακαλή!!

Χριστίνα Σακαλή

Περιμένοντας το πλοίο.

Τα πόδια μαζεμένα στο πεζούλι.

Η πλάτη πίσω στο σακίδιο.

Το βλέμμα βαρύ από την κούραση.

Αλλά η ψυχή ελαφριά σαν πούπουλο.

Ο καταπέλτης.

Η στιγμή που κατεβαίνει ο καταπέλτης του πλοίου και εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά σου η πρώτη, μοναδική εικόνα του μέρους που λαχταράς να επισκεφτείς.

Νιώθεις ότι αγαπάς όλο τον κόσμο, από τον καμαρώτο που πηγαινοέρχεται μπροστά στην είσοδο του πλοίου, μέχρι τον διπλανό σου που περιμένει το ίδιο φορτωμένος με σένα.

Και βγαίνεις από το πλοίο με ένα χαμόγελο καρφωμένο στο πρόσωπό σου.

Και περπατάς χωρίς να έχεις ιδέα που πηγαίνεις.

Μόνο ακολουθείς τον κόσμο με τους υπνόσακους και τα μεγάλα σακίδια.

Τα βήματα στο νησί.

Κάθε σκαλί κι ένα πάτημα.

Κάθε πάτημα και μια ξερολιθιά.

Κάθε ξερολιθιά και μια σκέψη.

Κάθε σκέψη και μια στιγμή.

Κάθε στιγμή και μια αιωνιότητα.