Μεγάλες Αγάπες #1

Μια νέα στήλη ξεκινά σήμερα με θέμα τις μεγάλες κινηματογραφικές αγάπες του ιστολογίου

1. Ταξίδι στα Κύθηρα (Θόδωρος Αγγελόπουλος)

Δεν  είναι μόνο ότι η σχέση ανάμεσα στο μύθο και στην πραγματικότητα παρουσιάζεται αριστουργηματικά. Ούτε πως πρόκειται για ένα αισθητικό δοκίμιο πάνω στην ελληνική ιστορία. Είναι η φιγούρα του Κατράκη να μονολογεί ότι αρχίζει η τρίτη ιστορία, λίγο πριν χαθεί στη φουρτουνιασμένη θάλασσα.

2. Με Κομμένη την Ανάσα (Jean-Luc Godard).

Οι τρύπες στην αφήγηση του γκονταρικού φιλμικού μύθου είναι τόσες όσες και οι αφηγηματικές πρωτοτυπίες. Μια ιστορία απάτης, ένα αγόρι ένα κορίτσι, ένα πιστόλι και το Παρίσι των late 50's. Εισαγωγή στον κινηματογράφο από τον μεγάλο αιρετικό που έδειξε ότι δεν έχει σημασία να κάνεις εικόνες με νόημα αλλά να δίνεις νόημα στις εικόνες.

3. Viridiana (Luis Bunuel).

Ένα μοναδικό σχόλιο για την πίστη, τη θρησκεία και την ανθρώπινη υπόσταση από τον αναρχικό δάσκαλο. Η σκηνή με τον μυστικό δείπνο με τη Βιριδιάνα στη μέση και εκατέρωθεν ζητιάνους, άστεγους και ασθενείς είναι ένας ζωντανός πίνακας ζωγραφικής. Ο σταυρός που είναι θήκη για μαχαίρια, η φιλανθρωπία που διαιωνίζει τη φτώχεια και η φλογερή πρωταγωνίστρια κάνουν την ταινία ένα σύγχρονο ευαγγέλιο.

4. Η Έκλειψη (Michelangelo Antonioni)

Η εφήμερη σχέση ανάμεσα σε μια πανέμορφη νέα γυναίκα και σε έναν ακόμη χρηματιστή γίνεται η υπόθεση για μια ταινία που προβάλλει την αποξένωση ως σύγχρονο τρόπο ζωής. Η διαρκής περιπλάνηση στις αόρατες πόλεις, η αδυναμία για πραγματική αγάπη, και η άλογη καθημερινότητα προβάλλονται ως κατάσταση των πραγμάτων. Ο Adorno στο βάθος συνθέτει ασύμμετρες μελλωδίες. 

5. Ο Μάγειρας, ο Κλέφτης, η Γυναικά του και ο Εραστής της (Peter Greenaway).

Τα εγκλήματα που γίνονται σε ένα σικ εστιατόριο του Λονδίνου, είναι εγκλήματα ενός αρχοντοχωριάτη της άρχουσας τάξης πρώην γκάνγκστερ που αναζητεί τη νομιμοποίηση του μέσα από την προσφορά φαγητού σε εξέχουσες προσωπικότητες. Ο παράνομος δεσμός της συχνά κακοποιημένης από αυτόν γυναίκας του με έναν βιβλιοπώλη, αντανακλά  την πολιτιστική ιστορία της Ευρώπης σαν σελίδα σκισμένου βιβλίου.

6. Ο Θρόνος του Αίματος (Akira Kurosawa)
O Μάκβεθ προσαρμοσμένος στην ιαπωνική φεουδαρχία μέσα από το μάτι του μεγάλου Ιάπωνα. Μίσος, ίντριγκες και αίμα με σκοπό την απόκτηση της εξουσίας με κάθε μέσο. Η παγερή μορφή της λαίδης Μάκβεθ είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι αυτού του αριστουργήματος.

7. Crash (David Cronemberg).

Ο έρωτας για τον θάνατο παίρνει τη μορφή δημιουργίας τροχαίων ατυχημάτων στα οποία συμμετέχουν και οι πρωταγωνιστές τους. Μια απίστευτα ευρηματική ιδέα που σχολιάζει την σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στη μηχανή και τη διαρκή παρακμή της Δύσης. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας σύγχρονος Σταυρόγκιν της ασφάλτου που βρίσκει τη λύτρωση μόνο στον θάνατο.