Ποιήματ@ Χιόνι

Πάνος Ιωαννίδης

Χιόνι

Άσπρο αίμα

στάζει από πλευρά πεύκων

στην αγκαλιά της
νιφάδες  πέφτουν

στης πέτρας το στήθος
ανοίγουν το στόμα
σαν σύννεφο μαύρο

 καρδιά ενός δρόμου
πιο πέρα απ' το λίγο
και πάνω απ' το πότε
στης στέγης την άπλα

φτερά φυσάν λόγια

κεριά σβήνουν χέρια

να κρύβονται οι ώρες

να  φαίνονται οι στάχτες

ας έρθουν οι φίλοι
σαν ώριμοι σκύλοι
σαν ψεύτρες σπουδαίες
ας κρύβονται οι λέξεις

στης νύχτας τα μάτια
 ψάχνουν τα χείλη

Ανδρομέδας αγάπη