Γραμμή Υπεράσπισης

Λόγοι για τους οποίους το noir  μυθιστόρημα μπορεί να καρποφορήσει στην Ελλάδα ως εγχώριο είδος.

Λόγος Πρώτος. Η Τέχνη εκφράζει ότι δεν μπορεί να καταφέρει η Ζωή

Η κατάσταση των πραγμάτων στην ελληνική κοινωνία έχει πάρει διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης. Ποτέ μέχρι τώρα στην ιστορία του καπιταλισμού, δεν έχει λάβει χώρα υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, τόσο άμεσα και τόσο βάναυσα σε περίοδο εκτός πολέμου. Τα δράματα που εκτυλίσσονται γύρω μας, εκτείνονται  από το διαμέρισμα της διπλανής πόρτας μέχρι τους νέους μορφωμένους μετανάστες του brain drain . Κοινωνική αδικία, οικονομικός μαρασμός και πολιτική αναλγησία συνιστούν ορισμένες από τις γενεσιουργικές αιτίες του εγκλήματος. Συνοπτικά, η κρίση γεννάει μοναδικές αφηγήσεις, που στην ελληνική περίπτωση μπορούν να συνδυάσουν την κοινωνική αναπαράσταση με το μυστήριο.

Δεύτερος Λόγος. Η Νεοελληνική Περίπτωση είναι μοναδική, περίπλοκη και ιδιαίτερη.

Δύσκολα θα βρεθεί άλλη χώρα του αναπτυγμένου κόσμου με τόσες ιδιαιτερότητες,  αντιθέσεις, ομορφιές και ασχήμιες όπως η Ελλάδα.Εκτός από χαρακτηριστικά στοιχεία της όπως είναι οι σχετικά μικροί αστικοί οικισμοί και η έντονη παράδοση της μεταπρατικής δραστηριότητας που δημιουργούν σκηνικό περιοδικών συγκρούσεων και συνεργασιών, η ανατολική επίδραση δεν έχει σβηστεί ακόμη. Σε ένα κράτος που οι μορφωμένοι δουλεύουν για τους απαίδευτους και οι γυναίκες εξακολουθούν σε σημαντικό βαθμό να θεωρούνται πλάσματα δεύτερης κατηγορίας, οι αφηγήσεις μπορούν να λάβουν πολλαπλές διαστάσεις. Τα σκοτεινά σημεία της Ελλάδας δεν φωτίζονται με κεριά, ούτε παρίστανται στις αφελείς εικόνες της αγιογραφίας. Η εσχατιά των ντόπιων underdogs μόνο με τη noir λογοτεχνία μπορεί να έρθει στο φως.

Τρίτος Λόγος. Υπάρχουν σημαντικές ρίζες Νεοτερικής Αφήγησης.

Στη naive άποψη ότι η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει μόνο ποίηση λόγω παράδοσης, ιστορίας και ήλιου, μπορεί να υπάρξει εύκολα απάντηση. Σπουδαίοι νεωτεριστές όπως ο Τσίρκας, ο Αλεξάνδρου, ο Φραγκιάς και φυσικά ο Καζαντζάκης έχουν θεμελιώσει τις μεγάλες αφηγήσεις της ελληνικής κοινωνίας. Οι λόγοι που-με εξαίρεση τον τελευταίο, δεν έχουν εδραιωθεί στα σχολικά εγχειρίδια και δεν έχουν βουλιάξει στα μαξιλάρια των κριτικών, μπορούν να αναζητηθούν στις αντανακλάσεις των ίδιων των αφηγήσεων τους. Έγραψαν και έδειξαν την άλλη Ελλάδα, αυτή που δεν περνάει την ώρα της με λίγο κρασί και λίγο θάλασσα, έχοντας μάθει να αλληλεπιδρά με την Εσπερία. Η ελληνική  μουντάδα, το τοπίο βουτηγμένο στο γκρι μας δείχνει τον δρόμο.

Τέταρτος Λόγος. Η Περίπτωση Γιάννη Μαρή.

Ο Μαρής έγραφε σε καθεστώς μεταπολεμικής λογοκρισίας όπου το ρο ασκούσε λογοκρισία στο  κάπα. Ωστόσο κατάφερε να γράψει μικρά αριστουργήματα, που παρά τους γκροτέσκο τίτλους τους-ή ίσως εξαιτίας αυτών- θα είχαν γίνει αποδεκτά με θαυμαστικά πολλά από εκδοτικούς οίκους της αλλοδαπής. Ο ήρωας του έχει όλα τα στραβά χούγια του Νεοέλληνα και όλα τα προτερήματα του. Έχει μάθει από την περίπλοκη ζωή να κοιτάζει εκεί που οι άλλοι απλώς βλέπουν.

Λόγος Τελευταίος. Τίποτα δεν είναι όπως Φαίνεται και Όλα Δείχνουν όπως Είναι.

Η διαλεκτική αφήγηση των σπουδαίων noir μυθιστορημάτων καταφέρνει να αναδείξει ότι απόλυτα καλό και απόλυτα κακό δεν υπάρχουν, ούτε καν στα μυθιστορήματα. Η ελληνική κοινωνία εξωθεί τους καλούς να γίνουν και λίγο κακοί για να καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα, ενώ καμιά φορά αναγκάζει, για πολλούς και διάφορους λόγους, τους κακούς να κάνουν καλές πράξεις. Ένα τόσο γοητευτικό χάσμα μπορεί να γεφυρωθεί μόνο από τη noir λογοτεχνία. Πιάνοντας τα γεφύρια λοιπόν!!