Πάνος Ιωαννίδης
Μια μεγάλη και μια μικρή.
Μια μεγάλη και μια μικρή.
Αν έχεις ζήσει γεμάτα χρόνια στις νεότητες σου, και το τσιγκέλι της γραφής σε τραβάει από το δέρμα, τότε όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο γράφεις και τόσο πιο επιλεκτικά ζεις.Δεν γράφω τόσο λιγότερο ζεις γιατί -κατά κανόνα- αυτό δεν ισχύει. Η διαδικασία της γραφής, περίπλοκη, κουραστική και συναρπαστική, γεμίζει τον είναι σου σαν χιονόπτωση σε καταπράσινες κοιλάδες. Ως εκ τούτου,τα βιβλία που δεν έχεις διαβάσει, συνιστούν μια άϋλη συμπύκνωση των στιγμών που δεν θέλησες, δεν κατάφερες ή απλώς ξέχασες να ζήσεις.
Και μια μεγάλη: Ο Adorno γράφει στα Minima Moralia (Μτφ Λευτέρης Αναγνώστου, Εκδ. Αλεξάνδρεια), ότι αυθεντικές είναι οι σκέψεις που δεν αυτοκατανοούνται. Ακολουθώντας τον, μπορώ να γράψω ότι η βροχή που πέφτει μέσα στο πνεύμα του συγγραφέα, δίχως να ξέρει ούτε ο ίδιος τα σύννεφα που του τη στέλνουν, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι είναι ένας άνθρωπος που ότι να έχει να πει το λέει με τα γραπτά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου