Πάνος Ιωαννίδης
Πόλεις
αμέτρητα
βλέμματα κινηματογραφούν
την
κίνηση
στις
αόρατες πόλεις
εικόνες
φτιάχνουν ιστορίες τόσο
προσωπικές που ανταμώνουν
στους
συλλογικούς λαβυρίνθους αφηγήσεων
πολυτονικών
της ζωής
τα
χέρια του ταξιδιώτη
ρίχνουν
λάδι στη φωτιά ζεσταίνοντας
τα
βαρέλια στις έρημες λεωφόρους
αργά
τις νύχτες όταν βγαίνουν οι λύκοι
που
γίνονται άνθρωποι για τον άνθρωπο
οι
πόλεις δονούνται στους σφυγμούς τους
σαν γυναίκες
που γεννάνε τον εαυτό τους μετά από κάθε
έρωτα
στιγμή ή ουρανό βιωμένα
λουλούδια εκκρίνουν τη γύρη τους
πληγές
που ζητάνε το αλάτι τους
ώστε
να αγαπηθούν από το δέρμα του καιρού
μυστικές
μουσικές συμφωνίες οι πόλεις
με
ορχήστρα τραμ των επαναλαμβανόμενων διαδρομών
και
μαέστρο τον σατράπη χρόνο
πανταχού
παρόντα και σπανίως πληρών
τους ζητιάνους των στιγμών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου