Πάνος Ιωαννίδης
Αόρατες Πόλεις.
Εντάξει δίχως το σούπερ βιβλίο του Ίταλο Καλβίνο δεν θα υπήρχε ο όρος. Οι πόλεις όμως στο βλέμμα του συγγραφέα, του ποιητή, του πλάνητα, του παρία και όλων όσων ζούσαν, έζησαν και θα ζουν από την άλλη πλευρά του ποταμού, θα εξακολουθούσαν να είναι διαισθητικά ορατές. Οι πόλεις που θέλουν να κινηματογραφούν και δεν έχουν βρεθεί ακόμη τα βλέμματα που θα το κάνουν.
Η περιπλάνηση στις αόρατες πόλεις προσφέρει στον δημιουργό ότι η βροχή στο χώμα. Την εύκολη αλίευση υλικού το οποίο στην συνέχεια θα κατεργαστεί στα εσώτερα του εργαστήρια ώστε να γίνει έργο. Αρκεί το βλέμμα του να μπορεί να δει πίσω από τις γωνίες, κάτω από τα βήματα και πέρα από τα λόγια. Να μπορεί να πιάσει τον άνεμο στη χούφτα του δίχως να τον δει κανένας.
Οι αόρατες πόλεις δονούνται στους σφυγμούς τους όπως τα τρένα πάνω στις ράγες των μυστικών διαδρομών. Δίχως αυτές δεν υπάρχει δημιουργία, παρά μόνο ο πόνος που θυμάται τον πόνο, όπως έγραψε ο Σεφέρης. Μέσα στις αόρατες πόλεις κυλάνε ποτάμια οι φοβερές λέξεις που χρωματίζουν τα χαρτιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου