Δράμα, Αόρατη Πόλη ΙΙ

Δράμα, Αόρατη Πόλη ΙΙ: Δημιουργία στην Πόλη

Όπως έχω γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση (http://negraliteratura.blogspot.gr/2013/11/blog-post.html), γενέθλια πόλη μου είναι η Δράμα, μια μικρή πρωτεύουσα που απλώνεται σαν χαμένο αστέρι στη μέση μιας μικρής εύφορης μα πολύ βροχερής πεδιάδας. Το νερό κυλάει στην πόλη εδώ και αιώνες, μεταφέροντας στιγμές και ανθρώπους από το μηδέν στο άπειρο. Το νερό κυλάει στις πένες μας δροσίζοντας τις ιδέες όταν γράφονται οι ιστορίες.

Η επιλογή εγκατάστασης των δημιουργών στις μικρές επαρχιακές πόλεις της χώρας που λέγεται Ελλάδα, είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια πλευρά υπάρχει η δυνατότητα εύρεσης πολλαπλού (κυριολεκτικά) ελεύθερου χρόνου. Χρόνος για δημιουργία υπάρχει καθώς η υφή των επαρχιακών στιγμών είναι αραιότερη ενώ οι αποστάσεις σαφώς μικρότερες. Από την άλλη οι εικόνες, οι παραστάσεις και κυρίως η αλληλεπίδραση με τους τοπικούς δρώντες μπορούν εύκολα να περιοριστούν σε ένα κλειστό σύνολο που με τα χρόνια γίνεται μια φωλιά εντόμων με βασική αποστολή την παραγωγή του αναγκαίου μελιού. Σε αυτές τις φωλιές, οι κόντρες, οι αντιπάθειες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα δεν σπανίζουν, ενώ το εντυπωσιακότερο είναι ότι γίνονται κατά κύριο λόγο για το (επαρχιακό) κύρος και πολύ λιγότερο για την αναβάθμιση του πνεύματος.

 Η δημιουργία σε μια μικρή επαρχιακή πόλη μοιάζει με κέντημα που υφαίνεται στα σύννεφα και φαίνεται σε μερικά τοπικά υπόγεια. Αρκετά βλέμματα που συναντάς στον δρόμο ευκολότερα σε βάζουν στο περιθώριο, δυσκολότερα ασχολούνται με το έργο σου. Λιγότερες ματιές- οι πιο ενδιαφέρουσες- γνωρίζουν πολύ κατά το έργο σου και σου χαρίζουν λέξεις που ούτε στις διασημότερες λεωφόρους της παγκοσμιοποίησης δεν θα βρεις.

Σε πείσμα αρκετών, έχω επιλέξει να δημιουργώ στη Δράμα, μια αόρατη επαρχιακή πόλη. Έχω απεκδυθεί τον μανδύα του Δραμινού καλλιτέχνη, ίσως γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο έχων δύο χιτώνες είναι καλό να αφήνει τον έναν στην μπάντα για να φορεθεί από όσους και όσες τον χρειάζονται περισσότερο. Η αυθεντική πνευματική δημιουργία που αξίζει τον κόπο, σπάνια συνδέεται με έναν δεδομένο γεωγραφικά χώρο. Όταν και όπου συμβαίνει αυτό, παρατηρείται μια ευρύτερη καλλιτεχνική δραστηριότητα που είναι ανοικτή σε νέα ρεύματα, και δεν κολλάει στις σκουριασμένες ραφές της ηθογραφικής παράδοσης.  

Ζώντας και δημιουργώντας στη Δράμα, ένας καλλιτέχνης έχει τη δυνατότητα να αλληλεπιδράσει με ένα βασικό στοιχείο της τέχνης: το νερό. Η πόλη είναι γεμάτο νερό, σαν πηγάδι που δεν στερεύει με τίποτα. Έχει επίσης τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με μοναδικούς ανθρώπους, μικρούς φάρους στη γλυκόπικρη θάλασσα της νεοελληνικής επαρχίας που κρατάνε ζωντανό το όνειρο. Πρόκειται για ανθρώπους που είναι πομποί και δέκτες των ήχων που έρχονται από από την άλλη πλευρά του φεγγαριού. Aut viam inveniam aut faciam.