Ποιήματ@ Μάιος

Πάνος Ιωαννίδης

Μάιος

είσαι ο πιο γνωστός άγνωστος του έτους

σε ξέρουμε όλοι οι πλανήτες σαν
παιδιά που ζητάνε τον νονό τους

λίγοι θυμούνται τα γενέθλια σου

διαβάζοντας τις ασύμμετρες πράσινες μέρες

για το κολύμπι στα αόρατα ποτάμια

στις στέγες ζεσταίνονται τα

θερινά ρολόγια
 παρθένες λέξεις

τα μεσημέρια δροσίζουν
τους μόνους των λίγων

που επιμένουν να γραφούν

σε καφενεία άδεια

κάποιο απόγευμα που η αγορά θα έχει κίνηση

η Πασιφάη γυρεύει τον ιδανικό εραστή

φεύγεις πάντα χωρίς να σε προλάβουμε

εμείς που θέλουμε να χαθούμε στους πόρους σου

ξεχνάμε συνήθως να μυρίσουμε τα όνειρα

που γίνονται στις νύχτες σου

μιλάμε για σένα μπροστά σου

ενώ μαζεύεις πέτρες που δεν χορταριάζουν

χάνεσαι σαν ξωτικό στις σελίδες του χαμένου χρόνου

και ύστερα το μόνο που μας μένει είναι να κρυφτούμε

στις άδειες νύχτες του Αύγουστου