Αναγνώσεις: Το Παρίσι εν Καιρώ Ειρήνης

Πάνος Ιωαννίδης

Αναγνώσεις

Gilles Martin-Chauffier-Το Παρίσι εν Καιρώ Ειρήνης

(εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Γιάννης Στρίγκος),

Η πολυπολιτισμικότητα αποτελεί ίσως το σημαντικότερο χαρακτηριστικό των κοινωνιών που έχουν οργανωθεί και προσπαθούν να λειτουργήσουν στο πλαίσιο της ανοχής και της διαφορετικότητας. Η πολυπολιτισμικότητα βασίζεται στην αρχή, ότι η φυλετική καταγωγή και οι λαογραφικές συνήθειες και φυσικά ο τρόπος ζωής που απορρέουν από αυτές είναι απολύτως σεβαστές από όλους και όλες. Είναι εύλογο, ότι η γλώσσα και η θρησκεία συνιστούν τα δύο βασικά στοιχεία κάθε πολιτισμού και κατά επέκταση κάθε διαφορετικής καταγωγής. Συνεπώς, η πολυπολιτισμικότητα υπό μία σχετικά απλή ματιά, δεν συνιστά κάτι περισσότερο από την ανοχή του Άλλου ως ξένου, αλλά και από τη δυνατότητα μας να ζήσουμε ειρηνικά με όλους όσοι δεν είναι σαν εμάς.

            Το μυθιστόρημα του Gilles Martin-Chauffier, Το Παρίσι εν Καιρώ Ειρήνης, (εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Γιάννης Στρίγκος), πραγματεύεται με ευφυή τρόπο χρησιμοποιώντας την αφήγηση της noir αισθητικής το συγκεκριμένο ζήτημα.  Στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού, μια περιοχή όπου κατοικείται από μετανάστες διαφορετικής προέλευσης ζει και εργάζεται ο επιθεωρητής Ερβέ Κερζενεάν. Ένας μπάτσος μόνος και γοητευτικός με αίσθηση καλού γούστου που γυρεύει την άνετη ζωή, λίγο πριν το κατώφλι της μέσης ηλικίας, άλλοτε καλός, άλλοτε κακός, γκρίζος όσο το επάγγελμα του αλλά και το μυθιστόρημα στο οποίο πρωταγωνιστεί.

Μέρος της αποστολής του επιθεωρητή Κερζενεάν είναι να διατηρεί την ισορροπία ανάμεσα στις φυλετικές ομάδες που ζουν στην περιοχή της αρμοδιότητας του. Άραβες, Εβραίοι, Κιζένοι και Αφρικανοί συνιστούν ένα μοναδικό κοινωνικό και πολιτισμικό παλίμψηστο στην πρωτεύουσα μιας χώρας, που είναι γνωστή πέρα από την ομορφιά της και για την ανοχή της. Όταν όμως οι καθημερινές έκνομες ενέργειες οδηγούν στην απαγωγή ενός νεαρού Εβραίου από μια ομάδα Αράβων, τότε το παιχνίδι αρχίζει και λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις.

Σε αυτό το πανέμορφο μυθιστόρημα υπάρχουν όλα τα στοιχεία του παραδοσιακού noir, μετασχηματισμένα στην σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης. Σχεδόν όλοι οι ήρωες είναι τόσο κακοί όσο και καλοί και αυτό το στοιχείο είναι που τους ωθεί να δραστηριοποιηθούν στην αφανή μα τόσο ρεαλιστική περιοχή του γκρι. Υπάρχει μια μοιραία γυναίκα που κινεί τα νήματα, υπάρχει ένας μπάτσος ευαίσθητος και σκληρός, υπάρχει ένα ολόκληρο κρατικό σύστημα που δείχνει να αδυνατεί να διαχειριστεί την ίδια την κοινωνία που δημιούργησε.

Το Παρίσι εν Καιρώ Ειρήνης, είναι επίκαιρο όχι μόνο λόγω των πρόσφατων τραγικών γεγονότων στη Γαλλία. Είναι επίκαιρο διότι αντανακλά μια Ευρώπη που έχει αρχίσει να γερνάει και δεν θέλει να το παραδεχτεί και κυρίως δεν κάνει τίποτε για να βελτιώσει τον εαυτό της. Ωστόσο, προς το τέλος της ιστορίας αναδεικνύεται με πολύ εύσχημο τρόπο ότι καθένας από εμάς έχει με τον τρόπο του το δικό του μερίδιο ευθύνης στην παρακμή που μας περιβάλει.