Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Αόρατες Πόλεις: Dubrovnik

στάση Dubrovnik

μπαίνοντας στην πόλη μυστήριο

παίρνοντας τον ίσιο τον δρόμο

στρίβοντας γρήγορα καθώς το διαφορετικό είναι ομορφότερο

οι Ενετοί ήσαν εδώ

σιωπηλή διαμαρτυρία

ψάχνοντας στα κενά

Φύση Θέση Μηδέν & Άπειρο

ήρθε η ώρα

διέξοδος του πνεύματος

με κλειστά παραθυρόφυλλα

τα σύμβολα και τα σημεία

φως χωρίς σκιά δεν γίνεται

ώρα να φύγουμε

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Ποιήματ@ Πληγωμένα Πουλιά


Πάνος Ιωαννίδης

Πληγωμένα Πουλιά

σπασμένα κλουβιά
πεταμένα στα κόκκινα χώματα
τα πληγωμένα πουλιά έχουν πετάξει μακριά
για να κρυφτούν μέσα στο άπειρο

λάθρα περνάνε τα σύνορα
φοβούνται μην τους βρουν τα σκάγια
από τα όπλα των σπιτιών
πλένονται με τα δάκρυα τους
στις στέρνες του τίποτα

πυρκαγιές έχουν τυλίξει τις παλαιές χώρες
οι κάτοικοι χάνουν τον δρόμο μες στις αναθυμιάσεις
ζητώντας όλο και κάτι παραπάνω
από αυτό που χρειάζονται

τα πουλιά είναι ποιητές
δεν χάνουν ποτέ τον δρόμο
σφύριξε ένα πρωινό ο δάσκαλος
τα πουλιά έχουν στα φτερά τους
τα σύμβολα μιας γλώσσας 
που καταλαβαίνουμε αλλά ακόμα
δεν έχουμε καταφέρει να μιλήσουμε

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

Αναγνώσεις: Au Revoir

Πάνος Ιωαννίδης

Αναγνώσεις

Βασίλης Αναστασίου, Au Revoir (Εκδόσεις Τόπος)



Ο κατά μόνας αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και αδικίας είναι κατά κανόνα ατελέσφορος. Αργά ή γρήγορα, ο εξεγερμένος βρίσκεται στην ίδια μοναχική θέση από την οποία ξεκίνησε τον ανένδοτο του. Ακόμη και αν έχει καταφέρει να πετύχει τον στόχο του, δηλαδή να πλήξει λίγο ή πολύ τον εχθρό, το πρόβλημα εξακολουθεί να παραμένει βγάζοντας του τη γλώσσα καθώς οι δομές, τυπικές και άτυπες, που αναπαραγάγουν το κακό βρίσκονται εκεί.
            Το βιβλίο του Βασίλη Αναστασίου Au Revoir, έχει ως βασικό θέμα την προσπάθεια ενός μοναχικού ανθρώπου να τα βάλει με ένα σάπιο κατεστημένο. Ο μοναχικός άνθρωπος δεν είναι άλλος από τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Μίλτο Στογιάννη. Ο ντετέκτιβ μετά από κλήση μιας μοιραίας γυναίκας, της Βίκυς Αποστόλου, αναζητά τον εξαφανισμένο αδελφό της ο οποίος ζητάει εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα τους από μια παρακρατική οργάνωση. Ο Στογιάννης θα δεχθεί και θα πάρει στο κατόπι έναν άρτι αποφυλακισμένο αστυνόμο ο οποίος είναι ο δολοφόνος του πατέρα της Αποστόλου.
            Το κατόρθωμα του βιβλίου, το οποίο κινείται μεταξύ μυθιστορήματος και νουβέλας είναι ότι καταργεί τα όρια ανάμεσα στο καλό και στο κακό, τοποθετώντας τους ήρωες να κινηθούν στην σκιερή περιοχή του γκρίζου. Η γρήγορη αφήγηση επιτρέπει στον αναγνώστη να απορροφηθεί από τα τεκταινόμενα ενώ ο λυρικός σχολιασμός λανθάνει ανάμεσα στη νοσταλγία για τον χρόνο που περνάει και στη φθορά της ύπαρξης. Στο επίκεντρο βρίσκεται ο Μίλτος Στογιάννης, μια εναλλακτική μορφή της οποίας η διαφορετικότητα είναι απόρροια του νεοελληνικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ανδρώθηκε.

            Το τέλος της περιπέτειας έρχεται στην ώρα του για να επιβεβαιώσει τη μοναξιά του ελεύθερου σκοπευτή. Ίσως τελικά ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα, είναι η βροχή, η βροχή που μπορεί να καθαρίσει τους βρώμικους δρόμους της πόλης.