Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Ποιήματ@ Αφετηρία

Πάνος Ιωαννίδης

Αφετηρία

Εκείνη τη μέρα
Άφησα τους βυθούς και βγήκα
στην κορυφή του νησιού μου
Να κοιτάξω τον κόσμο
Να κοιτάξω τα νησιά της προηγούμενης ημέρας
να βουλιάζουν στην ηρεμία της θάλασσας

Έφτυσα το αίμα των ψεμάτων
Κατάπια τους σπόρους των μυστικών
Αγκαλιάζοντας την σοφία των σύννεφων

Η βροχή που τόσο αγάπησα χάιδευε το  κρυμμένο μου πρόσωπο

Οι χρόνοι μου λάνθαναν στα κύματα
δελφίνια που σκιάζουν τις πορείες σας
Οι χώροι σας φαινόταν στα σήματα
φάροι που αρνούνται να λάμψουν

Στο βάθος του ορίζοντα

ανυπόμονη κεντούσε η δικιά μου ζωή

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Αόρατες Πόλεις: Σιένα

σήμερα η στάση γίνεται  στην Σιένα, στην κούκλα μεσαιωνική πόλη της Τοσκάνης


στο φως και στην σκιά αλλάζει η βόλτα

στις γραμμές ηρεμίας και σύγκρουσης

ανάμεσα στο κλασικό και στο μοντέρνο

η σαγήνη του επίκαιρου

όπου ξεκινά η ανακωχή

φτάνει στην πλατεία

και χάνεται στις γειτονιές


όπου γίνεται η περιπλάνηση

κοντά δηλαδή στα όνειρα

και στην ατέρμονη δημιουργία των καφενείων

πέρα από την αμηχανία της παράδοσης