Ποιήματα για τη Θάλασσα#8

Εύη Παπαδοπούλου

Η ίδια θάλασσα

Ζωής αυθεντικό υλικό,

μια θάλασσα απάνεμη εγώ

σε ενεστώτα χρόνο!

Με ένα νεύμα θεϊκό, γαλήνια ,χορεύω

και αποχαιρετώ του χτες την καταιγίδα,

που σαν θυμός, μαζί κ θάνατος αργός,

ξεθύμανε στο τελευταίο κύμα.

 Αγάπη...αγάπη μου,

 μια θάλασσα απάνεμη εγώ..κ συ

 αιώνιος ποταμός εκβάλλεις στα νερά μου.

Δεν εξαντλείσαι, ακούραστος εσύ.. κ γω

που συνεχώς γεμίζω, ποτέ δεν περισσεύω

 και χώρο πάντα έχω!