Πάνος Ιωαννίδης
γκρίζα διαφορά
το απόγεμα είναι
συνήθως άδειο και κρύο
ένα περιστέρι
βουτάει στο στομάχι μου
γκρίζο μελάνι έρχεται
από τον ουρανό
στα χέρια
σκέφτεσαι για λίγο
τους φίλους που χάθηκαν
το γυμνό κορμί της
μοιάζει με κάβο στην τρικυμία
κουνάς τα πόδια
πέρα δώθε
σαν μωρό που δεν
λογαριάζει τα κενά
το χιόνι που πέφτει
θυμίζει το νόημα
που κρύβουν οι λέξεις
στα σπλάχνα τους
Θεσσαλονίκη, Πράγα,
Ιστανμπούλ και Φλωρεντία
πλανημένες μούσες
από τα θέλγητρα των αγορών
στις όχθες τους γεννήθηκα
μεγάλωσα με τα ψέματα
τους
οι κεραίες που
κουνάνε την ουρά τους
στην απέναντι
ταράτσα μου λένε
πως κάπου εδώ οφείλω
να τελειώνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου