Ποιήματ@ Το Καπέλο

Το Καπέλο

μνήμη Θεόφιλου Πασχαλίδη

στον δρόμο του απογεύματος

καπέλο πέταξαν
πνοές του ανέμου 

στου μνήματος την ταραχή

ήσυχα το καπέλο έγινε

βάζο για λουλούδια

και όσοι νωρίς μας άφησαν

έζησαν την στιγμή

η Άνοιξη ξεχάστηκε

και είπε του Ουρανού

πίσω να τους στείλει

και κείνος χαμογέλασε

λες και ήτανε παιδί

μα το καπέλο χάθηκε

απ’ των ματιών την πλάση

λεξούλα πήγε και έγινε

στο χέρι του Ποιητή