Ανέκδοτ@ Παράξενος Καιρός

Πάνος Ιωαννίδης

Παράξενος Καιρός

κάθε τέλος μια αρχή

κέντρισε μια μέλισσα στο χέρι μου

το φιλί ενός Θεού που δεν μπορώ να προφέρω

το όνομα του χαϊδεύει το λαρύγγι μου

φυσάει από τα μπαλκόνια σηκώνοντας

σελίδες που έγραψαν οι μέρες

στα περιθώρια του παράξενου καιρού

η οργή ο φόβος η φυγή

νόθες λέξεις στο αλφάβητάρι του πόνου

η ομορφιά το πνεύμα η φωτιά

αμφίσημες στιγμές στο βιβλίο της ζωής

ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα

τα μάτια σου να ροδίζουν τις διαδρομές μετά

τη λιμνοθάλασσα πέρα από τα μολυβένια στάχια

πνεύμα γινόμενο που ποθεί χάος

να βάλει στην τάξη