Μαντί Χωρίς Γέμιση (Πρώτο μέρος)

Αυτό είναι το νέο μου διήγημα με τον ντετέκτιβ μου. Ξεκινάει σήμερα με το πρώτο μέρος.

                                                            

Πάνος Ιωαννίδης 

Μαντί χωρίς Γέμιση

στη Μαρία Καπία για τις βροχές στην Πόλη

Δεν έχω άλλα λουλούδια να σου φέρω

όμως μια μέρα θα γίνω ο μέγας κηπουρός

φυτεύω θα κλαδεύω θα ποτίζω

θα ’χω το σπίτι μου πάνω σ’ ένα σύννεφο

θ’ ανάβω τα όνειρά μου με τον ήλιο

Σήμερα ακόμα είμαι ένας πλοηγός

συνένοχος για τις λάσπες τα λεμόνια

τους τενεκέδες στο νερό μες στο λιμάνι

τρελαίνω τη σειρήνα σπέρνω το αίμα μου

φορώ γυαλιά από πέτρα και με λένε Πέτρο

(Μίλτος Σαχτούρης-Πέτρος)

Το αεροπλάνο προσγειώθηκε ομαλά στο Ατατούρκ, σαν φτερό που βρίσκει το καπέλο του. Η πλειονότητα των επιβατών επιδόθηκε σε χειροκροτήματα και ζητωκραυγές, αποδεικνύοντας ότι η άποψη της Άυρας ίσχυε. Όταν ένας λαός κόβει μια κακή συνήθεια την αρχίζει ο γείτονας του. Ωστόσο ο τύπος δίπλα του, που ερχόταν από το Μάντσεστερ, συνέχιζε να διαβάζει αμέριμνος το Κουιντέτο του Μπουένος Άιρες, αδιάφορος για τις αντιδράσεις των συμπατριωτών του.

            Η Αύρα είχε την ηθική ευθύνη της μετάβασης του στην Πόλη. Όλα κυλούσαν όμορφα εκείνη τη βραδιά, την αφιερωμένη στα μουσεία της πλάσης. Είχαν επιλέξει το Castelo San Angelo, όπου έπαιζε ένα τοπικό βραβευμένο κουαρτέτο μαθητών. Το ταλέντο των μαθητών γινόταν ένα με το ελαφρύ αεράκι που φυσούσε. Μέχρι που στο διάλειμμα και κατά τη διάρκεια ενός ντεσού με μια ντόπια διευθύντρια, χτύπησε το κινητό της. Επέστρεψε ταραγμένη και τον πήρε παράμερα. Ο εγγονός της καρδιακής φίλης της γιαγιάς Αύρας, βρέθηκε πισώπλατα μαχαιρωμένος σε ένα σοκάκι του Λαλελί. Η συνονόματη γιαγιά είχε εγκατασταθεί στο Βόλο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, όταν ένας Γάλλος λοχαγός την ερωτεύτηκε και την έμπασε σε ένα καράβι. Μετά την εγκατάσταση της στον Βόλο έψαξε και βρήκε την παιδική της φίλη Χρυσάνθη, που είχε υιοθετηθεί από μια πλούσια οικογένεια του Πέραν. Στην πάροδο των χρόνων είχαν δεθεί παρά την απόσταση, και αντάλλασσαν πάμπολλες επισκέψεις. Η συμβία του θυμόταν πάντα την πολίτισσα κυρία σαν την σουλτάνα ενός παραμυθιού με λυπημένο τέλος.

 Η κυρά Χρυσάνθη που πλέον πλησίαζε τα εκατό, είχε προλάβει μετά τον γιο της που έφυγε από καρκίνο στο πάγκρεας να θάψει και τον εγγονό. Η Αύρα ήταν ανένδοτη παρά τις αντιρρήσεις του. Η τουρκική αστυνομία θα ασχοληθεί ελάχιστα για το θεαθήναι, ενώ οι δικοί μας τους έχουν γραμμένους. Πρέπει να πας, δεν έχουν άλλο τρόπο. Οι ντόπιοι ιδιωτικοί είναι τα πολλαπλά χεράκια της ασφάλειας. Έχουν δικαίωμα να μάθουν τι έγινε.

  Μόλις είχε ξεμπερδέψει από τη διαλεύκανση της δολοφονίας μιας ζωντοχήρας στο Λάτσιο και το τελευταίο που ήθελε στα πόδια του ήταν τα σκοτεινά χνάρια ενός ακόμη πτώματος. Οι πιθανότητες επιτυχίας σε μια τέτοια υπόθεση μόνο με το μέρος του δεν ήταν. Όμως από την πρώτη στιγμή, αναγνώρισε μέσα του μια μυστική δύναμη που τον ωθούσε να αναλάβει.

Στην έξοδο τον περίμενε ένας οδηγός ταξί κρατώντας μια χάρτινη ταμπέλα, όπου ήταν γραμμένο με κόκκινο μαρκαδόρο το όνομα του σε δύο γλώσσες. Petros Riveris. Πέτρος Ριβέρης. Παρατηρούσε την κίνηση από το πίσω κάθισμα. Του έκαναν εντύπωση τα αγόρια απροσδιόριστης ηλικίας που πουλούσαν σουβλάκια και χαμψία στους οδηγούς των πλημμυρισμένων δρόμων, ψημένα παράμερα. Στο βάθος οι ομοιόμορφοι ουρανοξύστες έλεγχαν με τα φαλλικά τους μάτια, την τάχιστη πορεία της πόλης προς τις ερήμους της παγκοσμιοποίησης. Στη γέφυρα του Γαλατά οι ενταγμένοι απόκληροι κρατούσαν σφιχτά τις πετονιές τους, ελπίζοντας σε μια καλή ημερήσια ψαριά. Νο χάνγκρυ νο χάνγκρυ, του είπε γελαστά ο οδηγός κοιτάζοντας τον από τον καθρέπτη. Istanbul τσιγγάνα πόλη σκέφτηκε, καθώς κοιτούσε την αχανή κατατομή της που θύμιζε θηρίο σε ξεκούραση.

Το ξενοδοχείο Πέρα ήταν αντάξιο της φήμης του. Αισθάνθηκε άνετα λόγω της απουσίας φωτογραφιών του Κεμάλ από τον χώρο υποδοχής, και της σχετικά διακριτικής τοποθέτησης της τουρκικής σημαίας παρέα με μια σειρά άλλες. Από το δωμάτιο του το βλέμμα του μπορούσε να χαθεί στα ιστορικά πεδία της παλιάς πόλης, στον πρόσφατα καθαρισμένο από τη λάσπη των αιώνων Κεράτιο και στη Θάλασσα του Μαρμαρά.

Η Χρυσάνθη Τσαβδάρογλου τον περίμενε στο φουαγιέ. Ένα μαύρο φόρεμα τόνιζε την αρχοντική ομορφιά της παρά το πένθος , αν και πρόσθετε στη μορφή της περισσότερα από τα τριάντα κάτι χρόνια της. Μαύρα μαλλιά χτενισμένα στη μέση για να φαίνεται ένα λαμπερό πρόσωπο φωτισμένο από δυο μελιά μάτια. Οβάλ σώμα με τις καμπύλες να τονίζουν ότι η καταγωγή μιας γυναίκας μπορεί να λειτουργεί και ως κόσμημα.  

            Κατά τη διάρκεια των συστάσεων τον ενημέρωσε ότι εργάζεται ως φιλόλογος στο Ζωγράφειο Εκπαιδευτήριο. Ήταν δύσκολα να διδάσκεις την ελληνική γλώσσα στην Κωνσταντινούπολη, αλλά άξιζε τον κόπο. Ένοιωθε ισορροπημένη με τη ζωή της, και δεν άλλαζε με τίποτα την ενέργεια που έπαιρνε από τα παιδιά, αν και το κακό που τους βρήκε ήταν από τα άγραφα.

 Κατηφόρισαν για φαγητό προς τα φανερά σοκάκια, που ξετυλιγόταν γύρω από τον Πύργο του Γαλατά. Σάββατο βράδυ η Istiklal ξεχείλιζε από ορδές ντόπιων και δυτικών να γυρεύουν στο φιδίσιο κορμί της σημάδια που βγάζουν σε εσωτερική ανατολή. Το παλιό τραμ ανεβοκατέβαινε ρυθμικά τον φαρδύ πεζόδρομο, θέτοντας τα όρια της τουριστικής αναζήτησης. Πρόλαβαν το τελευταίο τραπέζι μιας υπαίθριας ταβέρνας απέναντι από ένα εργαστήριο ξυλογλυπτικής.

- Ο αδελφός μου ήταν ομοφυλόφιλος. Δηλωμένος. Και γι αυτό διπλά απορριμμένος. Από τη μια πλευρά, η ελληνική ορθόδοξη κοινότητα δύσκολα κατάπινε ότι ένα από τα εξέχοντα τέκνα της ήταν πισωγλέντης. Από την άλλη, η τουρκική μεσαία τάξη της πόλης, χρησιμοποιεί την ομοφυλοφιλία ως λόγο αποκλεισμού από τα σαλόνια της, αν και δεν συναντιέται σπάνια στα βλαστάρια της.

Ήπιε μια γουλιά κόκκινο κρασί πριν συνεχίσει.

- Πάντοτε μου έλεγε, ότι είναι δυο φορές ξένος στην ίδια του την πόλη.

- Από ότι γνωρίζω, ήταν πολιτικός μηχανικός.

- Ναι από τη λήψη του master του και έπειτα εργαζόταν στην Dival Insaat  σε μια από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρίες της χώρας.

- Τον τελευταίο καιρό είχε σχέση;

- Εδώ και τρία χρόνια περίπου σχεδόν συζούσε με τον Μουράτ, έναν ντόπιο αρχιτέκτονα. Οι παππούδες του ήταν κτηνοτρόφοι που ήρθαν από το Ντιγιάρμπακιρ. Ο πατέρας και ο θείος του πλούτισαν απότομα, όταν κατάφεραν να γίνουν οι βασικοί προμηθευτές γαλακτόζης του στρατού.   

- Στην δουλειά του είχε προβλήματα;

- Διάφορα προβλήματα του δημιουργούσε το αφεντικό ο Αχμέτ Ντιβάλ.

-Όπως;

- Όπως ότι αρχικά του έδινε τις χαμαλοδουλειές λόγω της ελληνικής καταγωγής του. Στη συνέχεια του πετούσε σπόντες για την ομοφυλοφιλία του, που ήταν ουσιαστικά έμμεσες απειλές για συμμόρφωση στις εταιρικές του ισορροπίες

- Που μπορώ να βρω τους φίλους του;

-Σε ένα μπαρ λίγο πιο πάνω από εδώ. Nightcall, λέγεται.

- Είχε σχέσεις με την ελληνική κοινότητα;

- Πέρα από τον παιδικό του φίλου Γιώργο Σαχπαζή, ανώτερο τραπεζικό στέλεχος, ελάχιστες. Απέφευγε τις τακτικές συνεστιάσεις, αν και συνήθιζε να παρευρίσκεται στις εθνικές γιορτές.  Α, έκανε παρέα και με την Ιρέν μια ελληνογαλλίδα που ήρθε για σπουδές στην Πόλη και κόλλησε. Κατά πάσα πιθανότητα θα τη βρούμε στο μπαρ που θα πάμε αύριο το βράδυ, βάζει μουσική εκεί.

Έστριψε με δεξιοτεχνία ένα τσιγάρο πριν ρωτήσει – Έχεις πληροφόρηση για την εξέλιξη της κατάστασης στην Ελλάδα;

- Ήμουν πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη για μια υπόθεση. Απ’ το κακό στο χειρότερο, μπορώ να πω. Λες και έχουν υπνωτίσει τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια των ταραχών της Άνοιξης εδώ, τα ελληνικά κατεστημένα μέσα καυτηρίαζαν τις πρακτικές της τουρκικής αστυνομίας. Ενώ στην Ελλάδα για όλα φταίνε οι συνδικαλιστές, οι αναρχικοί και όσοι δεν εφαρμόζουν το νόμο.

- Οι έννοιες της συντήρησης και της προόδου είναι διαλεκτικές, όχι οντολογικές του είπε πριν στρωθούν στο φαγητό.

Τα γραφεία της εταιρίας που εργαζόταν ο Τσαβδάρογλου, βρισκόταν στην ασιατική πλευρά της πόλης. Το καραβάκι της γραμμής που περνούσε τον Βόσπορο ήταν γεμάτο από ανθρώπους δοσμένους στην καθημερινότητα. Νοικοκυρές που είχαν βγει για ψώνια τυλιγμένες με τον φερετζέ τους, φοιτητές που όδευαν προς την σχολή , συνταξιούχοι προς άγρα παρέας για το πρωινό τσάι. Ο φθινοπωρινός άνεμος του Βοσπόρου του δρόσιζε το πνεύμα, ενώ το βλέμμα του τραβούσαν τα καράβια που ανεβοκατέβαιναν το κανάλι.

            Η κατασκευαστική εταιρία στεγαζόταν σε ένα νεόδμητο κτίριο φτιαγμένο από σίδερο και γυαλί, κοντά στο Πανεπιστήμιο του Μάρμαρα. Στην υποδοχή του ζήτησαν να περιμένει μέχρι να τον αναγγείλουν. Δίπλα στο γκισέ έστεκε απατηλός ένας μαρμαρωμένος δερβίσης που διαφέντευε τον χώρο με το άδειο βλέμμα του.

            Ο Αχμέτ Ντιβάλ συγκαταλεγόταν στους ανθρώπους που προσμένουν με αγωνία να περάσουν το κατώφλι των πενήντα. Η όψη του αντανακλούσε ένα πνεύμα γεννημένο να γεράσει, να δείξει σε όλους την αξία των καθεστηκώτων στάσεων και αντιλήψεων  Είχε ροδοκόκκινο παχουλό πρόσωπο, που πλαισιωνόταν από ένα ασπρόμαυρο μουστάκι, ασορτί με τα γκρίζα αραιωμένα μαλλιά του. Σήκωσε με αρκετή ευλυγισία τα περίπου εκατόν είκοσι κιλά του για τη χειραψία. Κοίταξε με προσποιητό ενδιαφέρον την επαγγελματική ταυτότητα του Ριβέρη, και του έδειξε την καρέκλα μπροστά από το γραφείο του.

- Ο θάνατος του Αργύρη βύθισε την εταιρία μας στο πένθος ήταν τα πρώτα του λόγια πριν σταυρώσει τις παλάμες του.

-Ποια ήταν καθήκοντα του στην εταιρία σας;

- Είχε την επίβλεψη μιας σειράς έργων. Η τελευταία του αρμοδιότητα ήταν η εποπτεία ενός νέου σταθμού του μετρό της Istanbul που η εταιρία μας έχει την τιμή να κατασκευάζει.

- Αν κατάλαβα καλά, η τοποθέτηση του σε αυτήν τη θέση δήλωνε την εμπιστοσύνη σας.

- Κύριε Ριβέρη, εδώ μέσα είμαστε όλοι μια οικογένεια. Προσλαμβάνουμε άτομα ικανά, με συστάσεις που αξίζουν την εμπιστοσύνης μας.

- Διαβάζοντας ωστόσο τα ημερολόγια του, ήρθα αντιμέτωπος με την ενόχληση σχετικά με τη ρατσιστική συμπεριφορά της εταιρίας απέναντι του, πέταξε τα άδεια του ο ντετέκτιβ.

Το ασυναίσθητο πετάρισμα των βλεφάρων του Ντιρβάλ έδειξε ότι τα γεμάτα ήταν έτοιμα να πιαστούν.

- Μένω έκπληκτος από αυτά που ακούω. Εμείς του φερόμασταν σα να ήταν Τούρκος.

- Δεν ήταν όμως.

 Ο χοντρός ξεφύσησε σκύβοντας το κεφάλι ψάχνοντας κάτι ανύπαρκτο στα χαρτιά του. Μικρές στάλες ιδρώτα είχαν αρχίσει να στεφανώνουν το πλατύ του μέτωπο.

- Καταλαβαίνετε ότι είμαστε μια εκ των μεγαλυτέρων κατασκευαστικών εταιριών της Τουρκίας. Φυλάσσουμε τη φήμη που με τόσο κόπο έχουμε δημιουργήσει σαν κόρη οφθαλμού, ειδικά στις μέρες μας που ο ανταγωνισμός είναι αμείλικτος.

- Μείνετε ήσυχος κύριε Ντυρβάλ. Οι πληροφορίες που συλλέγω χρησιμοποιούν αποκλειστικά για τη διαλεύκανση των υποθέσεων που αναλαμβάνω. Αν φτάσω ποτέ στο σημείο να τις πουλάω, σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να αποσυρθώ. Και όπως βλέπετε είμαι πολύ νέος ακόμη.

- Έχει καλώς. Έχει καλώς, έδειξε να χαλαρώνει ο Ντιβάλ.

- Λοιπόν, καθώς σε μια σύγχρονη οργάνωση όλοι πρέπει να αισθάνονται ικανοποιημένοι, ο Αργύρης αμειβόταν μια κλίμακα πιο κάτω από αυτήν που του αναλογούσε.

- Ικανοποιούσε αυτή η επιλογή τους υπόλοιπους εργαζομένους;

- Από ότι μου είχε εκμυστηρευτεί ο εκπρόσωπος τους, ναι.

- Εργαζόταν όμως το ίδιο σκληρά με τους άλλους.

Ο Ντυρβάλ ανασήκωσε τους ώμους του αδιάφορα.

- Είχε εκφράσει την ενόχληση του σε εσάς, ή στους συναδέλφους του;

-Όχι γιατί ήταν μέρος της αρχικής συμφωνίας του τόνισε καθώς σηκωνόταν θέλοντας να του δείξει ότι η συνάντηση τους τέλειωσε.

Ο συμβίος του Αργύρη Τσαβδάρογλου ζούσε σε ένα στούντιο στην περιοχή του Γαλατά. Ένα σπορ A3 ήταν παρκαρισμένο κάτω από το διαμέρισμα με την οροφή του να έχει μορφή ασπρόμαυρης σκακιέρας. Το καλό γούστο και η οικονομική άνεση κυριαρχούσαν στο σπίτι, μαζί με την επιμελημένη προσπάθεια να μην φανερώνεται στο άπειρο βλέμμα ο γενετήσιος προσανατολισμός του νοικάρη. Τα art deco έπιπλα, το γυαλισμένο μαρμάρινο δάπεδο, τα εφαρμοσμένα στο ταβάνι φωτιστικά και οι απομιμήσεις του Basquat στους λευκούς τοίχους  δημιουργούσαν μαζί τις ηλεκτρονικές συσκευές ένα σκηνικό μελλοντικής απρόσωπης νοσταλγίας. Η πολύχρωμη σημαία του τρίτου φύλου, είχε πάρει τη θέση της κουρτίνας στο μπάνιο. Στο κομοδίνο δίπλα στο διπλό κρεβάτι μια φωτογραφία του ζευγαριού στον Παρθενώνα, συντηρούσε το παρελθόν στο παρόν.  Έπιασε το σινιάλο και επιθεώρησε σύντομα το υπόλοιπο διαμέρισμα, όσο ο Μουράτ Σαντικάν τον περίμενε στο μπαλκόνι, κοιτάζοντας τα μικρά βαπόρια που έφευγαν για την κλασική περιήγηση στα Πριγκηπόνησα και καπνίζοντας το ναργιλέ του.

-  Προφανώς δεν ήρθατε να με συλλυπηθείτε κύριε Ριβέρη, του είπε δείχνοντας την ψάθινη καρέκλα δίπλα του.

- Αυτό δεν σημαίνει ότι αδιαφορώ για τον πόνο σας απάντησε παίρνοντας τον δεύτερο ναργιλέ.

Ήταν ένας όμορφος  άντρας που πλησίαζε με μικρά αλλά σταθερά βήματα τα σαράντα. Ντυμένος στα εκρού χρώματα που τόνιζαν το όμορφο μελαψό πρόσωπο του, με ασημένιες αλυσίδες στα καλαίσθητα χέρια και γεροδεμένο κορμί, σχημάτιζε το πρότυπο του ανατολίτη εραστή.

- Προέρχομαι από ευκατάστατη οικογένεια, πρόλαβε την σκέψη του. Οι γονείς μου όμως και ιδιαίτερα ο πατέρας μου, δεν αποδέχτηκαν ποτέ τον προσανατολισμό μου. Αναλογιστείτε ότι δεν έγινε καμία συζήτηση στο σπίτι, τουλάχιστον παρουσία μου. Τα περισσότερα υπονοούνται, λίγα διατυπώνονται. Όταν γίνονται κατανοητά.

- Πρόκειται για το ανατολίτικο σαβουάρ βιβρ;

- Μπορείτε να το πείτε και έτσι. Εκμεταλλεύτηκα την αμηχανία τους και μέσω των γνωριμιών του πατέρα μου εξασφάλισα σχετικά εύκολα μια θέση ανώτερου διοικητικού υπαλλήλου στο δήμο της Πόλης. Είμαι υπεύθυνος χωροταξικού σχεδιασμού της μητροπολιτικής περιοχής. Ωστόσο η εξουσία που έχω, δεν λειτουργεί ως πασαπόρτι στην ευρύτερη οικογένεια. Ο γαμπρός μου συνηθίζει να λέει στην αδελφή μου ότι πρόκειται για ένα εφηβικό καπρίτσιο που θα μου περάσει. Μέχρι τότε, δικαιούμαι να βλέπω τα ανίψια μου αποκλειστικά στις γιορτές.

- Ο Αργύρης Τσαβδάρογλου βίωνε ανάλογα προβλήματα;

- Κυρίως στη δουλειά, και λιγότερο στην οικογένεια, που το είχε αποδεχθεί σιωπηρά. Σχετικές προλήψεις αντιμετώπιζε από κάποια μέλη της ελληνικής κοινότητας. Για να είμαι πιο ξεκάθαρος από ότι έχει απομείνει από την ελληνική κοινότητα, δηλαδή γύρω στα 2000 άτομα, αν δεν κάνω λάθος. Όμως ήταν αντιδράσεις γραφικών που δεν τις έπαιρνε στα σοβαρά.

Ο Ριβέρης σηκώθηκε και κοίταξε την κίνηση στη λεωφόρο. Έπειτα στράφηκε προς τον συνομιλητή του, στηρίζοντας τη μέση του στα κάγκελα.

- Αντίζηλοι υπήρχαν;

Ο αρχιτέκτονας χαμογέλασε εμφατικά.

- Ήμασταν δοσμένοι ο ένας στον άλλον. Μας φλέρταραν άλλοι, αλλά δεν ενδίδαμε. Όσον αφορά το ενδεχόμενο της αρρώστιας, μπορώ να σας δείξω τις εξετάσεις πριν συμβεί το κακό. Είχαμε αποφασίσει να μεταβούμε στην Αμερική για να παντρευτούμε.

- Με άλλα λόγια ζούσατε άνετα.

- Ναι, αν και ο Αργύρης ήταν κακοπληρωμένος, οι δικές μου απολαβές μας επέτρεπαν μια άνετη ζωή.

- Τότε τι πήγε στραβά;

- Αυτό είναι δική σας δουλειά να το βρείτε. Θα πληρωθείτε καλά φαντάζομαι.

- Το συνηθίζω, του απάντησε κοιτάζοντας στον μάτια.

- Η οικογένεια σας γνώριζε ότι συζείτε με Έλληνα; ξεκίνησε εκ νέου την επίθεση ο Ριβέρης.

- Τι σχέση έχει αυτό με την υπόθεση;

- Είναι δική μου δουλειά να το κρίνω. Αν χρειαστεί μπορώ να τους επισκεφτώ.

- Τα φαινόμενα απατούν κύριε Ριβέρη. Οι γονείς μου είναι ομοφοβικοί, όχι ρατσιστές.

- Όποιος καταφέρνει να απατά τα φαινόμενα, γνωρίζει βαθύτερα την πραγματικότητα.

Πήρε το τραμ και παραλίγο να χάσει την στάση στο τζαμί του Beyazit, καθώς κοιτούσε από το παράθυρο την αργόσυρτη ρουτίνα της πόλης. Μπήκε στον αλγεβρικό λαβύρινθο του Capaliscarsi από τη δωδέκατη πύλη του. Μεσημέρι Παρασκευής τα λεφούσια των επισκεπτών είχαν πλημμυρίσει το μεσαιωνικό παζάρι. Βρέθηκε εύκολα στην κεντρική οδό και επιβράδυνε το βάδισμα του, κοιτάζοντας εναλλάξ την πραμάτεια, τους πωλητές και το ωοειδές ντεκόρ. Όταν βρήκε το  κεντρικό Τ, όπου σύμφωνα με τον siniore Aurelio ο αέρας σε ορισμένες περιπτώσεις μαγαζιών έφτανε το ένα εκατομμύριο δολάρια, έστριψε αριστερά.

            Αγόρασε δυο πασμίνες για την Αύρα, μαύρο τσάι για το σπίτι, λουκούμια με σοκολάτα για τα παιδιά στο γραφείο. Κόντευε μία και ο ιμάμης στο διπλανό τζαμί είχε αρχίσει το κήρυγμα του. Ένοιωσε το στομάχι του να γουργουρίζει και σκέφτηκε να φάει κάτι πρόχειρο. Όμως την προσοχή του κέρδισε ένα παζάρι που εξελισσόταν στα τουρκικά σε ένα μικρομάγαζο με χειροποίητα επιτραπέζια, ανάμεσα σε μια μεσόκοπη Ελληνίδα και στον ομήλικο της ιδιοκτήτη.

-Πόσο δίνεις το σκάκι;

-170  λίρες μαντάμ.

- 75 ευρώ; Δεν θα σαι καλά.

- Πόσα δίνεις κυρία;

- 30.

- Πολύ λίγα, δώσε 60.

-40.

Ο πωλητής έδειξε να το σκέφτεται. –Σιγά που δεν θα το δεχτεί, τέτοιες ψωμόλυσσες που είναι, σφύριξε στον αμίλητο σύζυγο της η κατίνα στα ελληνικά.

- 60 δέσποινα.

-40 τελευταία προσφορά.

Ο Τούρκος κούνησε προς τα πίσω το κεφάλι του και μάζεψε το σκάκι για να το βάλει στη θέση του.

-Βρωμότουρκοι ,έφτυσε η κάργια πιάνοντας αγκαζέ τον άντρα της και τραβώντας προς μια άλλη κατεύθυνση.

Ο μαγαζάτορας πήγε προς το μέρος του.

- Εγκώ λίγο Πόντιος του είπε στα ελληνικά. Γκιαγκιά από Σαμσούντα. Το μάτι του Ριβέρη στράφηκε ασυναίσθητα προς την οροφή του μαγαζιού, όπου έσταζε σκουριασμένο νερό.

Όταν μπήκανε στο μπαρ ακουγόταν το Let Love In του Cave. Ήταν ένας μακρόστενος χώρος που κατέληγε σε μια αυλή που έριχνε βλέμματα στον ουρανό μέσω μιας κληματαριάς, ενώ στο βάθος αχνοφαινόταν η θάλασσα. Οι περισσότεροι θαμώνες είχαν προτιμήσει τη δροσιά του αίθριου παρά την ψύχρα καθώς λίγοι καθόταν στη μπάρα, συζητώντας με τον μπάρμαν ή τη d.j. Τα πολύχρωμα τους ρούχα φωσφόριζαν την αύρα τους στις επιφάνειες ενώ τα βλέμματα τους έψαχναν ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η Ιρέν βρισκόταν πίσω από τα decks και του συστήθηκε χαρούμενη λέγοντας ότι η Ρώμη είναι μετά την Ιστανμπούλ η αγαπημένη της πόλη.

Στράφηκαν σε μια παρέα που καθόταν δίπλα σε γλάστρες δίχως λουλούδια,  στα πεζούλια του κήπου. Η Ντενίζ  η γραφίστρια και ο Ορχάν ο ζωγράφος, αναγνώρισαν τη Χρυσάνθη μεμιάς και την αγκάλιασαν. Τους σύστησε τον Ριβέρη εξηγώντας τους το ρόλο του, και μετά από ένα ποτό αποχώρησε διακριτικά.

- Τι να σου πρωτοπώ για τον Αργύρη ξεκίνησε η Ντενίζ. Τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά της ερχόταν σε αντίθεση με το σκούρο δέρμα της ενώ η μαυροκόκκινη πλισέ παντελόνα της κρατούσε τις εναλλαγές του ανέμου μακριά από τα πόδια της. – Δύσκολα θα βρεις άνθρωπο που να χάρηκε με αυτό που έγινε.

-Όμως έγινε σίγουρα κάποιοι χάρηκαν, της απάντησε βλέποντας ότι στη ξεπλυμένη με χλωρίνη μπλούζα της έγραφε Cruel Summer.

Ήπιε μια γουλιά από το πορτό της και τον κοίταξε στα μάτια.

- Γνωριστήκαμε  στο πανεπιστήμιο, αυτός στο Πολυτεχνείο εμείς στην Καλών Τεχνών. Είχε κάτι το καλλιτεχνικό μέσα του, μπορούσε και σε μια πεταμένη πέτρα στην άκρη του δρόμου να δει τη δημιουργία. Και κάτι το δωρικό συνάμα, πάντοτε ήξερε που πρέπει να σταματήσει.

- Ήταν λίγο μεγαλύτερος μας, είχε χάσει μια τάξη στο σχολείο γιατί όταν εξετάστηκε στην ιστορία, παρέθεσε διαφορετική εκδοχή των γεγονότων της Σμύρνης από την επίσημη του τουρκικού κράτους. Ήταν φάρος για όλους μας, μπήκε στην κουβέντα ο Ορχάν.

Οι τιράντες του τζιν του, είχαν το ίδιο χρώμα με  τα ρεβέρ του, του λυκαυγούς.

- Μας έμαθε να συνθέτουμε και να δεχόμαστε τον άλλον ως τέτοιο. Ήταν μεγάλη κατάκτηση για μας, σε μια εποχή που ψάχναμε την ταυτότητα μας.

-Συμμετείχε στις ταραχές;

-Ναι, αλλά όχι τόσο ενεργά.

- Αυτός ήταν ο τύπος του, συμπλήρωσε η Ντενίζ. Να κοιτάζει μέσα σε όλα από έξω.

-Ναι, οκ έτσι ήταν. Ερχόταν για λίγο, να νοιώσει ατμόσφαιρα, όπως έλεγε.  Όταν αντιλαμβανόταν το παροδικό τέλος αυτής της όσμωσης αποχωρούσε. Έτσι στήριζε το κίνημα. Πέρα από την συμμετοχή τους στις πορείες ανέβαζε στο internet μια σειρά από τεκμήρια που πιστοποιούσαν την σημασία διατήρησης του πάρκου Gezi.

- Η συμμετοχή σε κάθε κίνημα αντίστασης μπορεί να πληρωθεί με μυστικές διώξεις. Κινδύνευε ο Αργύρης;

 Είδε δυο ζευγάρια μάτια να κοιτάζονται.

- Δύσκολα απάντησε ο Ορχάν. Έχουν άλλοι σειρά, πολύ πιο επικίνδυνοι σύμφωνα με τη θεωρία τους.

- Η οποία υποστηρίζει;

- Η οποία υποστηρίζει ότι όποιος διαφωνεί κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς χέρια, οργανικά ή σημειολογικά.

 - Μου λες ότι τα χέρια του δεν έφταναν τόσο μακριά;

- Κάπως έτσι, απάντησε αποφεύγοντας να τον κοιτάξει.

- Και τώρα πως είναι η κατάσταση;

-Η ηρεμία του αφρού, αποκρίθηκε ο ζωγράφος.  Τα μέσα σπεκουλάρουν ότι ο σουλτάνος νίκησε και είναι έτοιμος να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις. Οι νοικοκυραίοι συμφωνούν προσδοκώντας νέες βελτιώσεις στο επίπεδο ζωής τους. Όμως το καζάνι εξακολουθεί να βράζει.

            Αποσύρθηκε για λίγο. Καθώς έπλενε τα χέρια του συνειδητοποίησε ότι ο ραγισμένος καθρέπτης αιωρούταν. Το γραμμένο με αραβική στοίχιση σύνθημα στο ταβάνι, διαβαζόταν αν τον τραβούσες προς τα δεξιά. Kemal Masturbator Oldu. Καθώς έβγαινε ένας μικρόσωμος άσχημος τύπος έπεσε πάνω του. Πριν προλάβει να αποτυπώσει το πρόσωπο  του είχε ήδη εξαφανιστεί. Στην παρέα είχε προστεθεί και ο Χασάν, ακτιβιστής όπως του συστήθηκε.

- Η Χρυσάνθη μου ανέφερε ότι δεν τα πήγαινε καλά με την ελληνική μειονότητα.

- Ναι, αν και είχε κάποιες επαφές, ξέφυγε της Ντενίζ και έπειτα κοίταξε ενοχικά τους άλλους δύο.

- Τι είδους επαφές, τους πρόλαβε ο Ριβέρης.

Πήρε να ανάψει την πίπα του, για να τους αφήσει να το σκεφτούν.

- Είναι πάγια μου αρχή να μην κελαηδάω στην αστυνομία, είπε για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια μέρα.

- Έχεις τρόπο να μας βγάλεις από τη χώρα;

Η ερώτηση εκπυρσοκρότησε στα αυτιά του σαν άσφαιρο όπλο.

- Δεσμεύομαι απέναντι στη Χρυσάνθη να βρω τι έγινε. Αν δεν το πετύχω θα πάρω μόνο τα έξοδα μου συν την ελάχιστη αμοιβή, αποτέλεσμα όχι και τόσο καλό και για μένα και για την εταιρία που εργάζομαι. Μέρος της συμφωνίας είναι να απαιτήσω από τον πελάτη να αναλάβει πρόσθετες δαπάνες για να λυθεί η υπόθεση. Με δυο λόγια εξαρτάται από την ίδια. Αν είστε μέρος της αλήθειας, δεν παύει να είναι καθήκον μου να σας προστατεύσω.

- Είναι μετέωρο αυτό που λες, του είπε ο Ορχάν.

- Πάρε ως εγγύηση πως ότι πούμε αρχικά θα μείνει εδώ.

- Παιδιά, μην το κουράζουμε ή μιλάμε ή όχι, παρενέβη η Ντενίζ. Από την αρχή είπαμε ότι θα το πάμε μέχρι το τέλος.

 Ο Ορχάν ξεκίνησε να μιλάει αφού πήρε την συγκατάθεση από τα βλέμματα των άλλων δύο.

- Ήταν να γίνει μια έκθεση στο πάρκο Gezi με θέμα τη μυστική ελληνοτουρκική ιστορία. Φυσικά λίγοι άνθρωποι γνωρίζαμε. Εννοώ και στις δυο χώρες. Δική μας αποστολή ως καλλιτέχνες ήταν να συγκεντρώσουμε το υλικό εντός της Τουρκίας. Ανάλογη ήταν η αποστολή των συντρόφων στην Ελλάδα. Όπως  η δική μας δουλεία ήταν δυσκολότερη, όπως καταλαβαίνεις. Η πρώτη φουρνιά έφτασε λίγες μέρες πριν το κακό.

Καταλάβαινε και πολύ καλά μάλιστα.

- Τι είδους αρχεία θα είχε η έκθεση;

- Τεκμήρια που φανέρωναν τις σχέσεις των δύο λαών κατά τη διάρκεια του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας.  Φωτογραφίες από τις ζωές των underdogs στις δύο χώρες. Κοινές συνταγές, παρόμοιες συνήθειες, διαφορετικές καταβολές που φαίνονται στα ρούχα, στα κτίρια, στα έργα τέχνης. Και τέλος ένα ντοκιμαντέρ με στιγμές από αντιμνημονιακές πορείες  στην Ελλάδα και τις συγκεντρώσεις στην πλατεία Ταξίμ εδώ.

- Ποιον σκοπό θα εξυπηρετούσε η έκθεση;

- Θέλαμε να δείξουμε ότι η Τουρκία αλληλεπιδρά ως μέρος με το όλον.

- Πως μπήκαν  τα αρχεία από την Ελλάδα;

Η σιωπή που επικράτησε για λίγα δεύτερα επέτρεψε τη μελωδία του Mala Vida όπως την ένοιωσαν οι Nouvelle Vague να διαχυθεί στην ατμόσφαιρα.

- Με τουριστικά λεωφορεία που έρχονται από τη Βόρειο Ελλάδα. Συνήθως φτάνουν Πέμπτη απόγευμα, αποκρίθηκε η Ντενίζ.

- Γνωρίζετε τον σύνδεσμο του;

- Δυστυχώς όχι, επανήλθε στην κουβέντα ο Χασάν.

- Δεν έχεις να χάσεις τίποτα αν ρωτήσεις την Ιρέν. Η δεύτερη της δουλειά είναι ξεναγήσεις σε Έλληνες που αποφεύγουν άλλους Έλληνες κατά τη διάρκεια επίσκεψης τους στην Πόλη.

Το μπαρ έκλεισε λίγο μετά τις τρεισήμισι. Η Ντενίζ προθυμοποιήθηκε να την ενημερώσει σε μια κοινή τους επίσκεψη στις τουαλέτες. Το ραντεβού ήταν στον πρόναο των Αγίων Ταξιαρχών, τη χαραυγή για να αποφύγουν τους τοίχους που έχουν τα αυτιά σε αυτή την πόλη, ήταν η απάντηση της.

Ο όρθρος είχε ήδη ξεκινήσει όταν έφτασε στην εκκλησία. Ξημέρωνε μια γιορτή και παρέες ορθοδόξων συνέρεαν στη λειτουργία. Κατάφερε να αναγνωρίσει την Ιρέν από τις τούφες των κόκκινων μαλλιών της που εξείχαν από την κουκούλα της. Από ότι φαινόταν είχε προλάβει να αλλάξει και να λουστεί. Μια μακριά μπέρτα τύλιγε το μακρόστενο κορμί της.

Καθόταν σε ένα στασίδι του πρόναου και κρατούσε ένα βιβλιαράκι παρακολουθώντας τη λειτουργία διαβάζοντας. Πήγε κάθισε δίπλα της, αφού άναψε ένα κερί.

- Μάλλον ήταν το τελευταίο μέρος, που περίμενες να συχνάζω.

Σήκωσε τους ώμους του. Είχε δει αρκετά στη δουλειά του, για να παραξενεύεται εύκολα.

- Όταν ήμουν στην τελευταία τάξη του Λυκείου στη Γαλλία, οι γονείς μου  χάθηκαν από καρκίνο μέσα σε τρεις μήνες. Κατάλαβα ότι μόνο αν πίστευα στο Θεό θα άντεχα.

- Όταν ήμουν τριών ετών, οι γονείς μου σκοτώθηκαν ταυτόχρονα σε τροχαίο. Ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι δεν μπορεί να υπάρχει Θεός σε έναν κόσμο που γίνονται τέτοια πράγματα, της απάντησε.

Έβαλε το βιβλίο στην τσάντα της και τον κοίταξε.

- Συμφοιτητές ήσασταν με τον Αργύρη;

- Ναι, αλλά στο master. Το πρώτο μου πτυχίο το πήρα στο Berkley.

- Και εδώ πως βρέθηκες;

- Ήρθα εκδρομή όταν ήμουν στο τελευταίο έτος και δεν ήθελα να φύγω. Ένοιωσα  την αύρα της Κωνσταντινούπολης να μπαίνει στα σωθικά μου σαν μαγικό πνεύμα. Βάλε και ότι η μάνα μου ήταν Ελληνίδα, με καταγωγή από τα παράλια. Ε, δεν θέλει και πολύ.

- Έχεις άκρες στην Ελλάδα που  διευκόλυναν την συλλογή των τεκμηρίων;

- Ναι. Συχνά  πηγαίνω να δω τους παππούδες μου στον Πειραιά. Ο πρώην μου-εντάξει δεν είναι ακριβώς πρώην καθώς είμαστε σε μια φάση ενωμένοι χωρισμένοι, είναι στην Αντιρατσιστική Επιτροπή.

- Εσύ και ο Αργύρης είχατε επαφή με τον άνθρωπο που έφερνε το υλικό;

- Ναι.

Τον κοίταξε για λίγο στα μάτια. Το γκρίζο βλέμμα της είχε τη θλίψη της εποχής, τη ματιά του φθινοπώρου.

- Είναι ένας συνταξιούχος γυμνασιάρχης, που κάνει μαύρα μεροκάματα ως συνοδός και ξεναγός ελληνικών γκρουπ στην Πόλη. Μας έλεγε ότι κάνει αυτή τη δουλειά για να καλύψει τις περικοπές από την σύνταξη. Δεν γνώριζε τι είχαν μέσα τα δέματα. Απλώς φρόντιζε με το αζημίωτο, να κρύβονται καλά μέσα στο λεωφορείο που τους έφερνε από την Ελλάδα.

- Χωρίς άδεια ξεναγού πως κινούταν εδώ; Έδινε μπαξτσίς;

- Ναι, είναι δικτυωμένος. Αλλά μη νομίζεις, και τα τουριστικά πρακτορεία δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Ακόμη και γω κάνω ερασιτεχνικές ξεναγήσεις.

-Ξέρεις σε πόσες μέρες θα είναι εδώ;

-Ναι.