Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

16 Βιβλία για το 2016

Το Μελάνι στο  Νερό πιστό στο ετήσιο ραντεβού του παρουσιάζει τα δεκαέξι βιβλία που κέρδισαν την καρδιά και το πνεύμα του το 2016. Καλή ανάγνωση και καλή χρονιά!!!


Stendahl- Το Κόκκινο και το Μαύρο (Εξάντας, Γιώργος Σπανός)
Ο έρωτας του νέου και ξεχωριστού Ζυλιέν Σορέλ για την κομψή κυρία Ντε Ρενάλ, είναι μόνο η αρχή για όσα θα ακολουθήσουν στην πολυτάραχη και απαστράπτουσα ζωή του. Ο μεγάλος συγγραφέας βάζει τον ήρωα του μπροστά από την εποχή του, δηλαδή την σημασία του ατομικού μπροστά στο χυλό του συλλογικού. Ένα μεγάλο έργο τέχνης, ένα εγχειρίδιο για όσους και όσες γράφουν.

Ουμπέρτο Έκο- Το Εκκρεμές του Φουκώ (Ελληνικά Γράμματα, Έφη Καλλιφατίδη)
Αν η ζωή μπορούσε να γίνει τέχνη, ίσως αυτό το βιβλίο να ήταν αρκετό. Ο μεγάλος παραμυθάς βγάζει ολόκληρη τη γλώσσα του έξω από τον πολυδαίδαλο νου του, για να χλευάσει τις θεωρίες συνωμοσίας από το μηδέν ως το άπειρο. Από τη θεολογία στη φιλοσοφία, και από την ηθική στη μεταμοντέρνα αισθητική.

W.H. Sebald- Εκ του Φυσικού (Άγρα, Γιάννης Καλιφατίδης)
Η πρώτη λογοτεχνική απόπειρα του W.H. Sebald, είναι ένα μικρό διαμάντι που γεφυρώνει όμορφα το χάσμα ανάμεσα στον πεζό και στον ποιητικό λόγο. Οι εικόνες καλύπτουν τα κενά μεταξύ των λέξεων και οι ξεχασμένες από τον χρόνο μαούνες ησυχάζουν στις αποβάθρες του Ρήνου.

Ορχάν Παμούκ- Το Σπίτι της Σιωπής (Πατάκης, Παναγιώτης Αμπατζής)
Μια υπέργηρη γυναίκα που ζει με έναν νάνο στις ακτές του Βοσπόρου, νόθο γιο του νεκρού άντρα της, περιμένει κάθε καλοκαίρι τα τρία της εγγόνια για να περάσουν μαζί μια εβδομάδα των καλοκαιρινών διακοπών. Η νεωτερική πολυεπίπεδη αφήγηση πιάνει για τα καλά το νήμα της πρόσφατης ιστορίας της γείτονα, χαρίζοντας μας ένα μικρό αριστούργημα. Λυρισμός, μελαγχολία και αιχμηρή αφήγηση από τα πέντε πρόσωπα τα οποία αφηγούνται το καθένα από τη δική του γωνία την ιστορία. Θα βοηθούσε αν διδασκόταν.

Χαβιέρ Θέρκας- Οι Νόμοι των Συνόρων (Πατάκης, Γεωργία Ζακοπούλου)
Ένας συνεσταλμένος έφηβος, γόνος της μεσοαστικής τάξης της Χιρόνα ο Ιγνάθιο, γνωρίζεται το καλοκαίρι του 1978 με τον Γαλανομάτη και την Τερέ, δύο απόβλητα παιδιά της καθωσπρέπει κοινωνίας, δύο μοναδικές ψυχές που γυροφέρνουν τον θάνατο. Θα τους ακολουθήσει βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του. Αρκετά χρόνια αργότερα, είναι ένας πετυχημένος δικηγόρος που το παρελθόν θα τον καλέσει και πάλι, αυτή τη φορά για να ξεπληρώσει ένα χρέος του. Μια ελεγεία, για την αγάπη, την πραγματική φιλία και την σημασία του ήθους.

Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Λεσβία (Κέδρος)
Ο έρωτας της Βιβής και της Μελίνας είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος όπως είναι κάθε έρωτας. Ο Ραπτόπουλος παρουσιάζει την ερωτική ιστορία των δύο νέων κοριτσιών, όπως ακριβώς είναι, ρίχνοντας την στην αμφισεξουαλική δεκαετία του 1990. Έχει έτσι την ευκαιρία να μιλήσει για τον έρωτα, την υποκριτική μικροαστική ηθική, τη φαλλοκρατία και φυσικά τον ρόλο που εξακολουθεί να διαδραματίζει η σκληροπυρηνική οικογένεια στις διαπροσωπικές σχέσεις. Όταν η σπουδαία λογοτεχνία ξεπερνά τα ταμπού της κοινωνίας.

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, Ποιήματα (Κέδρος, Γιάννης Ρίτσος)
Μικρές ελεγείες που αγγίζουν το όνειρο και πιάνουν χέρι με χέρι τη ζωή με την επανάσταση. Η τέχνη όπως οφείλει να είναι, γεννημένη από τα κενά της ζωής και θρεμμένη για να τα επουλώσει. Η μετάφραση του Ρίτσου, ένα μεγάλο ποίημα από μόνη της.

Μέσα Σελίμοβιτς, Ο Δερβίσης και ο Θάνατος (Επίκεντρο, Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης).
Η μοναξιά του ανθρώπου απέναντι στην αμείλικτη σκληρότητα της εξουσίας, μέσα από ένα μεγάλο λογοτεχνικό έργο τέχνης. Ο Σείχης του τοπικού τεκέ σε μια κωμόπολη της Βοσνίας, και συνάμα οπαδός του καθεστώτος, μαθαίνει για την σύλληψη του αδελφού του. Μια σύλληψη που έρχεται σε σύγκρουση με την ιδεολογία του και την ηθική του. Μια σύλληψη για την οποία θα προσπαθήσει να εκδικηθεί και στο τέλος θα συντριβεί από την ίδια την εξουσία.

Τζένη Μαστοράκη- Το Σόι (Κέδρος)
Γράφω ποίηση θα πει εξακολουθώ να την μαθαίνω. Το βιβλίο της Μαστοράκη είναι ένα κρυφό ευαγγέλιο για όσους και όσες το προσπαθούμε. Δεν είναι ο άτακτος χορός των λέξεων, δεν είναι τα κρυμμένα νοήματα, δεν είναι η μοναξιά που βασιλεύει εκεί μέσα. Είναι η Ποίηση με το π, τον αριθμό του απείρου που σε κάνει να το διαβάζεις και να το ξαναδιαβάζεις.

Τζόναθαν Κόου- Τι Ωραίο Πλιάτσικο (Πόλις, Τρισεύγενη Παπαιωάννου)
Ένας λογοτεχνικός οδηγός για τη  ζωή στη θατσερική Αγγλία με την σφραγίδα του σπουδαίου συγγραφέα από το νησί. Κυνισμός, αγγλικό χιούμορ και φυσικά η εκμετάλλευση της εργατικής και της μικρομεσαίας τάξης από την άρχουσα σε μια γκροτέσκο αφήγηση. Διαβάζεται και ως μπούσουλας κατανόησης των νεοελληνικών μνημονιακών χρόνων.

Τιερί Ζονκέ- Μυγαλή, η δηλητηριώδης αράχνη (Καστανιώτης, Μαρίνα Μέντζου)
Μια γλυκόπικρη noir ιστορία πόνου, έρωτα, αγάπης και μοναξιάς. Μια μικρή αλληγορία για την ακαταμάχητη δύναμη του κακού και της γοητείας που ασκεί στο  καλό. Ένα προφητικό μεσογειακό noir για την περίπλοκη πραγματικότητα που μας περιβάλλει.

Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν- Η Μοναξιά του Μάνατζερ (Ζαχαρόπουλος, Μαρία Χατζηγιάννη)
Ο Πέπε Καρβάλιο ερευνά τον φόνο του Αντόνιο Χαουμά, διευθυντή της πολυεθνικής Πέτνεϊ και αδιόρθωτου γυναικά. Την ώρα που η Ισπανία αλλάζει, αφήνοντας τον φρανκισμό για τη δημοκρατία. O Μανόλο μας χαρίζει ένα πανέξυπνο μυθιστόρημα για το τι σημαίνει και πως κυρίως λαμβάνει χώρα αυτή η μετάβαση. Long live Μεσογειακό Noir.

Χάνα Κέντ- Έθιμα Ταφής (Ίκαρος, Μαρία Αγγελίδου)
Η Άγκνες, μια νέα γυναίκα που μεγάλωσε ως έκθετο παιδί, κατηγορείται για τη δολοφονία του εραστή της, στην Ισλανδία του 1829. Πρόκειται για μια σπουδαία ιστορία βασισμένη στην πραγματικότητα- η τελευταία καταδικαστική απόφαση σε θανατική  ποινή στη μικρή μακρινή χώρα. Η νέα καλή συγγραφέας έχει τη δυνατότητα να μιλήσει για την σημασία του διαφορετικού σε έναν όμοιο κόσμο, τη θέση της γυναίκας και κατά επέκταση τη θέση της λογοτεχνικής αφήγησης στην σκληρότητα της ζωής.

Κώστας Αξελός-Γράμματα σε έναν Νέο Στοχαστή(Εξάντας)
Ο Αξελός μιλάει σε όλους μας για την μοναξιά που θα αντιμέτωπισουμε καθώς θα μεγαλώνουμε. Με τον μοναδικό του τρόπο της παιγνιώδους αφήγησης μπλέκει την φιλοσοφία με τη μεταμαρξιστική θεωρία, τη φιλία με τον έρωτα, τη λογοτεχνία με την επιστήμη.

Αντώνης Σαμαράκης-Το Λάθος (Εστία)
Αν ο Κάφκα ζούσε θα το έβαζε στο προσκεφάλι του, αν μελετούσαμε προσεκτικότερα τη νεοελληνική λογοτεχνία θα ήμασταν σίγουροι ότι μπορούν να παραχθεί όχι τόσο δύσκολα μεγάλο μυθιστόρημα. Δυο πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών, ο μάνατζερ και ο ανακριτής μεταφέρουν έναν ύποπτο εχθρό του καθεστώτος από μια επαρχιακή πόλη στην πρωτεύουσα. Το ταξίδι τους είναι μια πορεία από τη ζωή προς τον θάνατο και από εκεί στην ελευθερία.

Λοράν Μπινέ- HHhH (Κέδρος, Γιώργος Ξενάριος)

Η λογοτεχνική αποτύπωση της απόπειρας δολοφονίας του Χάντριχ, ενός από τα πρωτοπαλίκαρα του Χίτλερ στην κατεχόμενη Πράγα από έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα. Η σύγχρονη ιστορία ως μήτρα της λογοτεχνίας και η παρέμβαση του συγγραφέα, όχι ως θεϊκή προδιάθεση αλλά ως μια ακόμη τοποθέτηση στο παλίμψηστο της ιστορίας. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου