Λίγα λόγια για το αντικείμενο..

Αν το σημαίνον είναι το έγκλημα, το σημαινόμενο είναι σύνολο πολλών άλλων συστατικών που το περιβάλλουν διαμορφώνοντας το. Το έγκλημα σε όλες τις διαστάσεις του-ακόμη και στις πλέον αρρωστημένες- εμπεριέχει στοιχεία κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά, που μαζί με την ψυχολογική υπόσταση του δράστη, συνθέτουν τα κίνητρα του. Ως εκ τούτου η διερεύνηση του, δεν είναι αποκλειστικά ζήτημα νομικό. Πόσο μάλλον η καταγραφή και η μεταξίωση του σε λογοτεχνική αφήγηση, την ώρα που το απόλυτο μαύρο και το πεντακάθαρο άσπρο είναι τόσο δυσεύρετα στις μέρες μας, όσο και τα πειστήρια σε ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα.

Η αστυνομική λογοτεχνία αναπαράγεται σε εκείνο το πεδίο της δημόσιας σφαίρας, όπου όλα δεν είναι ορατά. Με άλλα λόγια, εκεί που δεν χύνεται εύκολα το φως, εκεί που δύσκολα θα κοιτάξει ο άνθρωπος της ρουτίνας για πολλούς και διάφορους λόγους. Το κατάλληλο άτομο για αυτή τη δουλειά είναι φυσικά ο ντετέκτιβ ο οποίος λόγω θέσης-και συχνά λόγω φύσης, είναι εκπαιδευμένος να κοιτάζει τον κόσμο ως υπόκοσμο και να νοιώθει τα υπόγεια ως παράθυρα. Είναι φορέας του φωτός και του σκοταδιού μαζί, σε έναν κόσμο που ζει μέσα στο γκρι και ο ίδιος το ξέρει από πρώτο χέρι.

Οι αφηγηματικές διαστάσεις της αστυνομικής λογοτεχνίας εξακολουθούν προς πείσμα πολλών να οικοδομούνται πάνω σε πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Η διαλεκτική σχέση χώρου-προσώπου βασίζεται κατά κανόνα στην αντίθεση ή στην σύζευξη, ανάμεσα στο άτομο και στο σύνολο. Ο ντετέκτιβ συνιστά τον ενδιάμεσο κρίκο αυτής της παράξενης σύνδεσης καθώς καλείται να ερευνήσει τις όψεις της. Οι λέξεις της αστυνομικής λογοτεχνίας καλούνται να αποτυπώσουν τα πράγματα των καιρών τους.