Διαδρομή Εξάρτησης

Ορισμένα από τα αγαπημένα μου βρίσκονται εδώ. Σε παρένθεση οι υπεύθυνοι για μετάφραση και για την έκδοση τους. Η λίστα μπορεί να γίνει ατελείωτη, αν και η αφαίρεση βοηθάει γενικά, και ειδικά στην αστυνομική λογοτεχνία

Dashiell Hammet- Το Γεράκι της Μάλτας (Ανδρέας Αποστολιδης, Μεταίχμιο)

Ο χαρακτηρισμός κλασικό δεν χωράει αυτό το μυθιστόρημα του οποίου οι γωνίες, οι ανατροπές και οι συμβάσεις χάρασσαν το δρόμο σε πολλούς και πολλές. Γυναίκες που ξέρουν να κρύβουν στοιχεία ακόμη και στις πλέον διάφανες επιφάνειες του κορμιού τους, αδίστακτοι ντετέκτιβ, θύματα με συμπεριφορά προβάτου. Αν δεν διδάσκεται  θα πρέπει να ενταχθεί στην ύλη άμεσα.

Raymond Chandler- Αντίο Γλυκεία μου (Ανδρέας Αποστολίδης, Άγρα)

Ίσως ο πλέον αναγνωρίσιμος ντετέκτιβ όλων των αστυνομικών μυθιστορημάτων. Το ξύλο που τρώει κατά κανόνα, λειτουργεί και ως μέσο έκφρασης της σχέσης ανάμεσα στο επάγγελμα του και στην κοινωνία. Το ότι συχνά λύνει τις υποθέσεις με βάση τη διπλή υπόσταση κάθε ανθρώπου λέει πολλά τόσο για το μυθιστορηματικό είδος όσο και για τους αφηγηματικούς κανόνες του.

Manuel Vazquez Montalban-Οι Θάλασσες του Νότου (Βέρα Δαμόφλη, Μεταίχμιο)

Είναι εφικτή η αλλαγή ταυτότητας όταν όλα γύρω αλλάζουν; Μια πρωτότυπη ιστορία με θύμα ένα γνωστό στέλεχος της άρχουσας τάξης σε μια Ισπανία που αφήνει τη δικτατορία του Φράνκο για την αστική δημοκρατία. Ο Μανόλο στα καλύτερα του, αλλάζοντας τις βασικές νόρμες του αστυνομικού μυθιστορήματος εστιάζοντας στην ηθική αμφισημία.

Jean Patrick Manchette- Το Μελαγχολικό Κομμάτι της Δυτικής Ακτής (Θοδωρής Τσαπακίδης, Άγρα)

Στυλ που εκκινεί τον Μάη του ’68 και θεμελιώνει τη μεταμοντέρνα αισθητική, κυκλοτερής αφήγηση που περικλείει το αδιέξοδο του δυτικού ανθρώπου, ήρωες επικίνδυνοι και μοναδικοί σαν τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Η περιπέτεια που βιώνει ο ήρωας σε συνδυασμό με τους φόνους που διαπράττει συνιστούν προφητικές  αντανακλάσεις του νέου τρόπου βιοπορισμού.

Andrea Camilleri- Το Σχήμα του Νερού (Μαρία-Ρόζα Τραϊκόγλου, Πατάκης)

Πρόκειται για το μυθιστόρημα που εισαγάγει στην αστυνομική λογοτεχνία τον πλέον συμπαθή αστυνόμο. Πρόκειται για  το μυθιστόρημα του οποίου η φιλοσοφική αφήγηση ανταγωνίζεται τη δραματουργική του πρωτοτυπία. Πρόκειται για το μυθιστόρημα που η λύση του αινίγματος βρίσκεται στην σχέση ανάμεσα στη μορφή και στο περιεχόμενο.

Paco Ignacio Taibo II-Χωρίς Αίσιο Τέλος (Έφη Γιαννοπούλου, Άγρα)

Η μοναδικότητα αυτού του μυθιστορήματος έγκειται στο ότι παρά το θάνατο του ντετέκτιβ, αυτός παρουσιάστηκε αυτούσιος και ολοζώντανος σε επόμενο μυθιστόρημα. Ο Taibo πείστηκε να τον επαναφέρει μετά από επίμονες απαιτήσεις του κοινού. Ένα μυθιστόρημα ορόσημο της ρέουσας αφήγησης, της διπλής υπόστασης των πραγμάτων, τόσο πρωτότυπο όσο και το πιστολίδι της τελευταίας σελίδας.

Ian Rankin- Οι Καταρράκτες (Γιώργος Τζήμας, Μεταίχμιο)

Ο Rebus ρίχνεται με τα μούτρα στην υπόθεση δολοφονίας μιας εφήβης που κλονίζει το Εδιμβούργο. Περίπλοκο σαν την ιστορία της Σκοτίας, αριστοτεχνικό σαν το πνεύμα των ανθρώπων της, μοναδικό χάρη στη μαστοριά του συγγραφέα. Ένας αντιήρωας στην κορυφή της αστυνομικής γραφειοκρατίας.

Patricia Highsmith-Τα Δύο Πρόσωπα του Ιανουαρίου (Ανδρέας Αποστολίδης, Άγρα)

Ο τίτλος λέει πολλά για τη φύση του αστυνομικού μυθιστορήματος. Ένας κακός (καλός) σε ένα σπουδαίο αστυνομικό έργο, δεν μπορεί παρά να είναι και ολίγον τι καλός (κακός). Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στην εξουσία του δυνάστη και του θύματος, κινεί όλη την αφήγηση.

Γιάννης Μαρής-Έγκλημα στο Κολωνάκι (Ατλαντίς)

Αν γραφόταν στη Γαλλία, θα ήταν ένα παγκοσμίως γνωστό μυθιστόρημα. Η μικροσκοπική σκιαγράφηση της μεταπολεμικής Αθήνας, μέσα από τον φόνο ενός γνωστού προσώπου και τη χρήση του συνήθους υπόπτου για να διευκολυνθεί η ροή της αφήγησης. Δάσκαλος για όλους και όλες μας.

Georges Simenon- Ο Άνθρωπος που Έβλεπε τα Τρένα να Περνούν (Αργυρώ Μακάρωφ, Άγρα).

Ένας άνθρωπος της ρουτίνας αντιλαμβάνεται μια πλεκτάνη που στήνεται από καθόλα αξιοπρεπείς και κοινωνικά αποδεκτούς ανθρώπους. Η ταραχή του είναι τέτοια που παρατάει τη βολεμένη ζωή του, ξεκινώντας μια περιπλάνηση δίχως προορισμού. Η αγάπη του Simenon για τους πλάνητες και τους παρίες εκδηλώνεται εδώ σε όλο το μεγαλείο της.

James Ellroy-Because the Night (Ανδρέας Αποστολίδης, Άγρα)

Ο Νυχτερινός Ταξιδιώτης επιλέγει διαδρομές που σβήνουν τη μοναξιά του στον πόνο των άλλων. Η σχέση ανάμεσα στη δημιουργία και στην τρέλα είναι παρούσα και εδώ.  Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας κατευθύνουν τους ήρωες προς την κάθαρση, καθορίζοντας το τέλος τους.

Hening Mankell- Εκτελεστές Δίχως Πρόσωπο (Λύο Καλοβυρνάς, Ψυχογιός)

Το σύμπαν του επιθεωρητή Κουρτ Βαλαντέρ δεν είναι το ειδυλλιακό σκανδιναβικό περιβάλλον το οποίο θαυμάζαμε και ζηλεύαμε. Ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός και οι μαζικές δολοφονίες ντύνουν την καθημερινότητα ενός επιθεωρητή που λατρεύει την όπερα. Λαμβάνοντας υπόψη την σκανδιναβική περίπτωση, η συνεισφορά του βρίσκεται στο ότι παρουσιάζει την ανάστροφη της όψη.

Jo Nesbo-Nemesis(Γωγώ Αρβανίτη, Μεταίχμιο)

Ένα σχεδιασμένο έργο τέχνης γίνεται το magnus opus μιας ζωής που τελειώνει μέσα από την εκτέλεση ενός ασύλληπτου σχεδίου. Κανένα ερευνητικό σενάριο δεν μπορεί να συλλάβει την αλήθεια που κρύβεται κάτω από γεγονότα που συνδέονται με έναν απροσδόκητο θάνατο. Μόνο ένας αντιήρωας που τον υποδύεται ένας φυλακισμένος τσιγγάνος μπορεί να διαβάσει συγκεκριμένα χνάρια και να δει παράξενα σινιάλα.